ΣΧΟΛΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ (Μέρος 26ο), του Νίκου Τριανταφυλλόπουλου

 

Το σημερινό μας μάθημα ξεκινάει με μια σύντομη ιστορία. Οι μαθητές μπορούν να διαλογιστούν πάνω στο νόημά της.  

ΤΟ ΕΝΥΔΡΕΙΟ  

- Έφτιαξα, εκείνο το ενυδρείο που σου έλεγα Ροδόλφε. 

- Kαι τι έβαλες μέσα Βον Αρπάχτρα; 

- Έβαλα όλα τα ψάρια Ροδόλφε. 

- Και τι έγινε Βον Αρπάχτρα; 

- Να σου πω, στην αρχή ήμουν χαρούμενος γιατί όλα τα ψάρια κολυμπούσαν και δεν ήξεραν τι συνέβαινε. Τους έδινα λίγη τροφή και ανοιγόκλειναν τα στόματά τους, όμως έβαλα μαζί και εκείνα τα πως τα λένε... Μπυράνκας, πυράκιας... 

- Πιράνχας Βον Αρπάχτρα. 

- Ναι, ναι, πιράνχας Ροδόλφε. Κι έφαγαν όλα τα ψάρια. Ύστερα έφαγαν και το βράχο που είχα στον πάτο του ενυδρείου, ήπιαν όλο το νερό κι έφαγαν τελικά και το ενυδρείο. 

- Και τώρα τι σκέφτεσαι να κάνεις Βον Αρπάχτρα; 

- Σκέφτομαι να γίνω κι εγώ πιράνχα. Είναι βολικό να τρώω τα πάντα χωρίς να με νοιάζει τίποτε.

- Και δεν φοβάσαι όταν θα τα έχεις φάει όλα μήπως αρχίσεις να τρως τον εαυτό σου; 

- Ροδόλφε, δεν το είχα σκεφτεί. Καλύτερα τότε να αρχίσω πρώτα να τρώω τον εαυτό μου.

 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΟΙΝΟΥ (συνέχεια)

 

150.  Ερώτηση: Το να είμαστε εγωιστές είναι σπατάλη ενέργειας; 

Και μάλιστα πολύ μεγάλη. Στην ανόητη κοινωνία που ζούμε, έχει καλλιεργηθεί ο εγωκεντρισμός, η επιθετικότητα, και οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι με το να κοιτάζουν μόνο το εγώ τους, κάνουν τη ζωή τους ευκολότερη, στην ουσία είναι το αντίθετο. Με τον εγωκεντρισμό, η ενέργεια σπαταλιέται για την επιδιόρθωση συναισθηματικών ελλείψεων. Είναι ένα αχυρένιο υπόστεγο στην θύελλα των νευρώσεων. Δεν μένει καθόλου δύναμη να τροφοδοτήσει την πραγματική εγρήγορση. Είμαστε πάντα σε κατάσταση "Απόρριψης Της Στιγμής". Είμαστε ανυπόμονοι, έχουμε εμμονή με το πρόσωπό μας, και αυτό μας γεμίζει με περισσότερες εγωκεντρικές συμπεριφορές. 

Στο δρόμο ο μπροστινός μας οδηγός, οδηγάει πάντοτε λάθος. Για όλα τα σφάλματα, μας πάντοτε φταίει κάποιος άλλος και πάντοτε όλες οι ατυχίες στη ζωή συμβαίνουν σε εμάς. Είναι ασύλληπτα ανόητο: συνεχίζουμε αιώνια να βαδίζουμε στη σύγχυση, αναδημιουργούμε συνέχεια τη δική μας φαντασμαγορία, περιφερόμαστε παρανοϊκά και άσκοπα σε ασχήμιες. Η εξαπάτηση και οι νευρωτικές μεταμφιέσεις συνεχίζονται χωρίς όριο. Οι μηχανισμοί νεύρωσης τροφοδοτούνται ασταμάτητα. Ο εγωκεντρισμός έχει χρησιμοποιηθεί για άγχος, χάος, απογοήτευση, σύγχυση και τελικά: καλώς ήρθατε στην κόλαση. Και εμείς  ψάχνουμε να βρούμε το μέρος που λέγεται  παράδεισος, ενώ όλα είναι μέσα μας. 

151. Ερώτηση: Θέλω να είμαι γενναιόδωρος προς κάποιους ανθρώπους αλλά φοβάμαι πως αργότερα θα το εκμεταλλευτούν και θα νιώσω άσχημα. Πως μπορώ να καταπολεμήσω φοβίες τέτοιου είδους;  

Ακόμη και η σωστή αντίληψη της γενναιδωρίας και της εμπιστοσύνης μπορεί να μεταμορφωθεί σε φόβο. Όμως ο φόβος σβήνει αν αντιληφθούμε πως δεν έχουμε καμία ανάγκη για επιβεβαίωση από κανέναν. Η ικανοποίηση ότι πράττουμε το σωστό υπερκαλύπτει όλες τις δυσκολίες. Ούτε φυσικά το να αποκτήσεις πλεονέκτημα έναντι ενός άλλου, είναι πραγματική ικανοποίηση. Οι φόβοι διαλύονται στο φως. Το να πράτουμε σύμφωνα με το φως, μας δίνει τη δυνατότητα να ενδυναμώνουμε και να αντέχουμε σε όλα τα χτυπήματα, είτε αυτό το χτύπημα λέγεται φυσική καταστροφή είτε λέγεται αχαριστία. 

152. Ερώτηση: Η καταπίεση συναισθημάτων είναι το σωστό βήμα προς την εσωτερική γαλήνη; 

Ένας μικροσκοπικός σπόρος γεννάει ένα τεράστιο δέντρο. Υπάρχει  θάνατος που μπορεί να έχει ψυχολογική αναγέννηση και αυτός είναι ο θάνατος του παρελθόντος. Η περιπέτεια της συνείδησης: τίποτε πια, δεν εξαρτάται από έξω. Ωστόσο ο δρόμος είναι μακρύς. Έχουμε πολλά εμπόδια να αντιμετωπίσουμε: μίσος, ζήλεια, ψευδαίσθηση, απληστία, έπαρση, αμφιβολίες, συγκεχυμένοι προβληματισμοί και απόψεις, λαγνεία, απάθεια, ανησυχία, λάθος εκτιμήσεις, θυμός, άχρηστες συγκρούσεις, επιθετικότητα, τεχνάσματα και ακροβατικά του μυαλού. Μην σε ενοχλεί όλη αυτή η φασαρία. Μην προσπαθείς να καταπιέσεις κανένα ερέθισμα. Το μόνο που χρειάζεται είναι να παρατηρείς. Για παράδειγμα ο θυμός διαλύεται όχι όταν τον καταπιέσεις αλλά όταν τον παρατηρήσεις, όταν κρατήσεις κάποια απόσταση, όταν πεις από μέσα σου "Κοίταξε, ποιός είναι θυμωμένος". Όσο πιο πολύ παρατηρείς τόσο ευκολότερα απαλλάσεσαι από τη "σκόνη". Η "σκόνη" εμφανίζεται όλο και λιγότερο.  

153. Ερώτηση: Φόβος να δούμε κάτι καινούριο, φόβος να αντικρύσουμε τον εαυτό μας, έλειψη αγάπης. Πως συνδέονται όλα αυτά; 

Ο φόβος να αντικρύσουμε τον εαυτό μας, σημαίνει ότι δεν ξέρουμε τι σημαίνει αγάπη. Ο φόβος δεν είναι αγάπη, ούτε η ζήλεια είναι, ούτε το να εξαρτάται κάποιος από κάποιο άλλο πρόσωπο. Αγάπη δεν είναι το αντίθετο του μίσους. Αν όλα αυτά τα εξαλείψουμε, τα "μηδενίσουμε", σαν τη βροχή που πέφτει και καθαρίζει τη σκόνη, ίσως φτάσουμε βαθειά, σε αυτό το παράξενο λουλούδι, που ο άνθρωπος κυνηγάει να το μυρίσει, όμως το αφήνει να ξεραθεί και το χάνει. 

Υπάρχει καμία αυθεντία, κάποιο κίνημα, κάποιο σύστημα να μας διδάσκει πως να αγαπάμε; Αν κάποιος δεχτεί πως υπάρχει, η αγάπη χάθηκε ήδη. Ούτε μπορεί κάποιος να πει "Θα καθίσω και θα εξασκηθώ στην αγάπη". Ξέρουμε ήδη, ότι χωρίς αγάπη ο κόσμος θα σταματήσει να υπάρχει. 

Σε αυτόν τον σχιζοφρενή, διαιρεμένο κόσμο, δεν υπάρχει αγάπη γιατί την έχουν αντικαταστήσει η ευχαρίστηση και η επιθυμία. Όμως αν δεν υπάρχει αγάπη, δεν υπάρχει ομορφιά. Και η ομορφιά δεν είναι να βλέπεις με τα μάτια και να λες, "Α, τι ωραίο τοπίο!", "Α, τι ωραία γυναίκα", "Α, τι ωραίος πίνακας". Υπάρχει ομορφιά, μόνο αν η καρδιά, το μυαλό και η ψυχή, γνωρίζουν τι είναι αγάπη. Χωρίς αγάπη, υπάρχει ασχήμια και φτώχεια. Αν κάποιος ξέρει να αγαπά, ότι και να κάνει θα γεννάει ομορφιά, θα καλλιεργεί υγιείς σπόρους και θα λαμβάνει αγάπη. Δυστυχώς, ο άνθρωπος μαθαίνει πως να εξασκείται στη ζήλεια, σε κάθε είδους ζήλεια όσο ανόητη και να είναι και προτιμάει να ζει έτσι ξεχνώντας  την αγάπη.  

Υπάρχει και κάτι που είναι απόλυτα αναγκαίο όταν μιλάμε για αγάπη: το πάθος. Όμως μιλάμε για πάθος χωρίς κίνητρο, πάθος που δεν είναι αποτέλεσμα κάποιου στόχου,σύνδεσης, υποχρέωσης, ούτε άμετρης επιθυμίας. Ένας άνθρωπος που δεν γνωρίζει τι είναι πάθος, δεν μπορεί να γνωρίζει τι είναι αγάπη, γιατί η αγάπη έρχεται όταν υπάρχει ολοκληρωτική εγκατάλειψη των "Εγώ". 

Ταρατατζούμ, πρρρρρρρρρρρρρρ, κρρρρρρρρ, πιπ πιπ πιπ. 

Κλαπ κλαπ κλαπ κλαπ κλαπ πρρρρρρρρρρρρρρρρρρ 

(μουσική και ήχος από χειροκροτήματα και πορδές). 

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ