Rendeece - Faust _ Episode 21 - States Of Primacy @ Random Access Radio

Στο σκοτάδι ακούγεται μια παιδική φωνή κοριτσιού:

Κορίτσι Μ' αγαπά, δεν μ' αγαπά! Μ' αγαπά, δεν μ' αγαπά!... Μ' αγαπά, δεν μ' αγαπά!

Μια μαργαρίτα, που το χέρι του παιδιού μαδάει μέχρι το τελευταίο φύλο.

Το κορίτσι γεμάτο χαρά:

Κορίτσι Μ' αγαπά!!

Το προαύλιο του σχολείου της μικρής είναι άδειο. Ο σχεδόν κόκκινος ήλιος του μεσημεριού καλύπτει όλο το τοπίο. Η μικρή κοπέλα στρέφει το βλέμμα της σε μια σκιά στα κάγκελα του σχολείου. Είναι ένας άντρας, που δεν μπορεί να δει ξεκάθαρα λόγω της απόστασης και του ήλιου, που της δυσκολεύει την καθαρή όραση. Την παρατηρεί και αυτός. Η παρουσία του δεν τη φοβίζει. Το αντίθετο, τη γεμίζει ηρεμία. Νιώθει σαν να είναι ο φύλακας άγγελός της.

Βερολίνο 2015

Η Μαργαρίτα ακουμπάει στο μπράτσο του Φάουστ. Βρίσκονται στα πίσω καθίσματα ενός ταξί. Της κρατάει σφιχτά το χέρι. Κοιτάζει στο μεσαίο καθρέφτη του αυτοκινήτου, τα βλέμματά τους συναντιούνται μέσα από αυτόν. Γυρνάει προς το μέρος της, και τη φιλάει. Το ταξί κατευθύνεται στο νεκροτομείο, που βρίσκεται ο άντρας, τον οποίον οι επιστήμονες ονομάσανε "Το πτώμα Μεφίστο".

Στο κέντρο ενός θαλάμου βρίσκεται το πτώμα Μεφίστο. Ο Φάουστ, η Μαργαρίτα και όλοι οι επιστήμονες, που παρακολουθούν την εξέλιξή του στο διπλανό εργαστήρι.

Επιστήμονας Είναι ένα ιατρικό φαινόμενο. Όλο αυτό το διάστημα βρισκόμαστε ασταμάτητα στο εργαστήρι παρατηρώντας τη βαθιά αλλαγή, που έχει υποστεί αυτό το σώμα. Χωρίς να υπάρχει οποιαδήποτε ζωτική λειτουργία όπως τη γνωρίζουμε στο ανθρώπινο σώμα. 

Φάουστ Ίσως αυτό το σώμα να είναι μια εξέλιξη. Ίσως να είναι η λύση για κάτι, που δεν έχετε την παραμικρή ιδέα ότι θα επακολουθήσει.

Ο επιστήμονας κοιτάει καχύποπτα τη Μαργαρίτα. 

Επιστήμονας (στον Φάουστ) Τι ακριβώς προτείνετε να κάνουμε δηλαδή;

Φάουστ Στη θέση σας θα κράταγα όσα περισσότερα δείγματα μπορούσα. Θα τα δοκίμαζα να ανακαλύψω την ανθεκτικότητα του σώματος σε εξαιρετικές συνθήκες. Και κατά πόσο μπορεί να επιζήσει με τον ανθρώπινο οργανισμό. Επιπλέον, πώς ανταποκρίνεται όταν εισέρχεται κάποιος ιός μέσα σε αυτό τον νέο οργανισμό. Ίσως να μην έχετε όσο χρόνο νομίζετε, γιατρέ.

Μαργαρίτα Η γυναίκα του που βρίσκεται;

Επιστήμονας Θα ήθελα να σου μιλήσω για αυτή...

Πιάνει τη Μαργαρίτα από τον ώμο για να μιλήσουν ιδιαιτέρως. Ο Φάουστ επικεντρώνει την προσοχή του στο πτώμα Μεφίστο. Το πτώμα Μεφίστο αρχίζει να κινείται. Ο Φάουστ τρομάζει. Κοιτάζει γύρω τους άλλους αν προσέξανε αυτή την κίνηση. Αλλά φαίνεται κανένας να μην μπορεί να παρατηρήσει τι γίνεται μέσα στο θάλαμο. Τώρα το πτώμα στέκεται αντίκρυ του. Ο Φάουστ έχει σαστίσει. Αυτό το σώμα χωρίς χαρακτηριστικά, σαν να είναι από κάποιο απροσδιόριστο υλικό, το χρώμα του ακόμα έχει σχεδόν γίνει σαν από κάποιου είδους μέταλλο. Το πρόσωπό του μια ουδέτερη μάσκα. Αρχίζει σιγά-σιγά να αποκτά χαρακτηριστικά. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου του Φάουστ. Ο Φάουστ σαν να κοιτάζεται σε καθρέφτη. Βλέπει πλέον το ομοίωμά του. Αλλά τώρα βρίσκεται ο ίδιος στο θάλαμο μέσα και όχι από την πλευρά του εργαστηρίου κοιτώντας τον εαυτό του στο εργαστήρι, έχοντας δίπλα του τους επιστήμονες και τη Μαργαρίτα, που συνομιλεί με τον υπεύθυνο του εργαστηρίου. Σαν να έχει πάρει ο ίδιος τη θέση του συγκεκριμένου όντος.

Επιστήμονας Είναι σημαντικό να μιλήσεις στη γυναίκα του. Χρειάζεται μια ψυχολογική υποστήριξη. Να την πείσει κάποιος ότι ο άντρας της πλέον έχει χαθεί και να μας αφήσει να συνεχίσουμε τα πειράματά μας. Νομίζω είσαι η καταλληλότερη να το κάνεις.

Η Μαργαρίτα κοιτάζει τον Φάουστ, που στέκει αφοσιωμένος μπροστά από το τζάμι του εργαστηρίου παρατηρώντας το ξαπλωμένο πτώμα. Βγαίνει από το εργαστήρι για να βρει τη γυναίκα του πτώματος Μεφίστο.

Σε ένα απομονωμένο μέρος του κτιρίου, η Μαργαρίτα βρίσκει τη γυναίκα του πτώματος Μεφίστο.

Μαργαρίτα Συγνώμη, είστε η Μάρθα;

Η γυναίκα γυρνάει και κοιτάζονται κατάματα. Για κάποιο λόγο νιώθουν ότι γνωρίζονται. Νιώθουν αμήχανα.

Μάρθα Περίεργο... Μου θυμίζεται... Ένα μικρό κορίτσι... Είχα τόσο καιρό να θυμηθώ αυτή την τραυματισμένη ψυχή... Ωχ θεέ μου... Πόσο με είχε συγκλονίσει η ιστορία από αυτό το αγγελούδι... Συγνώμη... Με συνεπήραν κάπως οι σκέψεις μου... Έχω να κοιμηθώ κανονικά πολύ καιρό από όταν άρχισαν να συμβαίνουν όλα τα παράξενα γεγονότα με τον άντρα μου.

Μαργαρίτα (σχεδόν συγκλονισμένη) Το όνομά μου είναι Μαργαρίτα... Εεε... Συγνώμη, μου επιτρέπεται...

Η Μαργαρίτα τρέχει προς το μπάνιο. Δεν μπορεί να αναπνεύσει. Προσπαθεί να πάρει βαθιές ανάσες καθώς της έρχονται αστραπιαίες μνήμες όταν ήταν μικρή σε νοσοκομείο και η Μάρθα σε νεαρή ηλικία καθόταν δίπλα στο κρεβάτι της και της κράταγε το χέρι για να την ενθαρρύνει.

Ο Φάουστ βρίσκεται στο θάλαμο, που ήταν το σώμα του Μεφίστο. Κοιτάει γύρω του και μοιάζει με τη χρονομηχανή, που τον είχανε βάλει στην αρχή για να ταξιδέψει πίσω στο χρόνο. Ακούγεται η φωνή του γιατρού, που ήταν ο υπεύθυνος της χρονομηχανής.

Γιατρός Είστε έτοιμος Δρ. Φάουστ; Όταν κλείσει ο θάλαμος, θα ανάψει ένα μικρό φως, που θα αρχίσει να εξαπλώνεται. Ίσως πονέσετε, αλλά πριν ο πόνος γίνει αφόρητος ή σας προκαλέσει κάποια πληγή, θα έχει ολοκληρωθεί η μεταφορά.

Νιώθει κάτι να τον αγγίζει και με τη μνήμη του πόνου, που είχε νιώσει πριν τη μεταφορά τραντάζεται. Είναι η Μαργαρίτα. Βρίσκεται στο εργαστήρι. Το πτώμα του Μεφίστο βρίσκεται μέσα στο θάλαμο. Αναρωτιέται τι είδους όραμα ήταν και πόσο επιδραστική μέσα του ήταν η παρουσία του πτώματος Μεφίστο μέσα του.

Μαργαρίτα Σε παρακαλώ, πάμε να φύγουμε...

Σχετικές διευθύνσεις:

Ολόκληρη η ιστορία του Φάουστ (μέχρις στιγμής)
Όλες οι εκπομπές στο mixcloud (Random Access Radio)
Οι σχετικές κυκλοφορίες σε Bandcamp (Rendeece)