July News! To be! There is no question, re Hamlet

Photo credits: Chico/Editing: Tzortzina Apostoloulou

Αναρωτιέμαι αν θα μπορούσα  να είμαι συνεπής στο καλοκαιρινό μου ημερολόγιο... Καλός ο προγραμματισμός και η οργάνωση, αλλά αφορούν κυρίως την καθημερινότητά μου (είτε την επαγγελματική είτε τη δημιουργική). Δεν είναι όλα όσα ζούμε, όμως, μέρος μιας καθημερινότητας. Αυτός βέβαια να είναι και ο λόγος, που επανήλθα στο ημερολόγιό μου. 

Αν με ρώταγε κάποιος, ποιες ταινίες ή κομμάτια (αυτά που μου ήρθαν τώρα στο μυαλό) συνοδεύουν την προσωπική μου ζωή, τη συναισθηματική μου κατάσταση (ή τις πνευματικές διεργασίες) όσον αφορά τις σχέσεις μου από την εφηβεία μου και έπειτα, θα επέλεγα:

Μέχρι τα είκοσι-είκοσι-δύο νόμιζα ότι οτιδήποτε έχει να κάνει με συναισθήματα και σχέσεις θα πρέπει να συνοδεύεται αποκλειστικά με απώλεια. Όπως καταλαβαίνετε τα περισσότερα πράγματα συνέβαιναν στο κεφάλι μου και οι οποιεσδήποτε "κανονικές" μου σχέσεις δεν είχαν να κάνουν με ιδιαίτερα έντονα συναισθήματα! Και το τραγούδι του Tricky-Poems περίκλειε ακριβώς αυτή την κατάσταση ή ατμόσφαιρα για μένα τότε.

Και για τα είκοσι-τέσσερα και για κάποια χρόνια μετά θα διάλεγα, τη συγκλονιστική ταινία του Lars Von Trier, Δαμάζοντας τα κύματα. Δεν ήταν τόσο η ίδια η ιστορία του ζευγαριού της ταινίας. Αλλά τα υπέροχα χρώματά της.

Βιώνοντας τον πρώτο μου ουσιαστικά έρωτα στα είκοσι-τέσσερα νόμιζα ότι έπαιζα σε ταινία του Von Trier. Αλλά και ότι έβλεπα  ή πρόσεχα χρώματα που δεν είχα δεί ή προσέξει παλιότερα στη ζωή μου. Ήταν ένα πρωτόγνωρο και μοναδικό συναίσθημα. Ειδικά για έναν άνθρωπο, που γενικά μάλλον είχε σοβαρά θέματα στο να αναζητήσει τα συναισθήματα και τα ένστικτά του.

Φυσικά, η απώλεια της συγκεκριμένης σχέσης ήταν πολύ πιο έντονη από τις εμμονές της μετεφηβικής μου ζωής.








Επίσης, το "Η Αιώνια Λιακάδα Ενός Καθαρού Μυαλού" αποτελούσε άλλη μια βασική ταινία που θα θυμάμαι από τη συγκεκριμένη σχέση. Και θα συνόδευε και το διάστημα της απώλειας.

Από τη δεύτερη σημαντική σχέση της ζωή μου, θα κράταγα το κομμάτι του Κωνσταντίνου Βήτα, "Τυχερό Αστέρι".

Μιας και ήταν κάτι σαν προσωπική αφιέρωση.

Έκτοτε, δεν μπορώ να πω ότι ασχολήθηκα ιδιαίτερα με την ταύτιση της ζωής μου ή των σχέσεών μου με μουσικές ή ταινίες. Παρότι πιθανότατα να θυμηθώ και περισσότερες ταινίες των προηγούμενων χρόνων, αλλά δεν είναι αυτός ο αρχικός σκοπός της ανάρτησης. Και δεν θα αναφερθώ και σε κομμάτια που αναφέρονται σε κάποιες ανεκπλήρωτες επιθυμίες. Πέρα από ένα ;-)

Πιθανότατα, τα τελευταία χρόνια να επικεντρώθηκα πολύ περισσότερο στις δημιουργικές μου δραστηριότητες αφήνοντας το συναισθηματικό κομμάτι σε δεύτερη μοίρα. Ίσως να είχα υποσυνείδητα "κλειστεί" σε προσωπικές πεποιθήσεις για τις σχέσεις ή τις κοπέλες που είχα γνωρίσει. Αλλά και στο γεγονός ότι στο χωριό δεν μπόρεσα ποτέ να αποδεχθώ τα πρότυπα κοινωνικής ζωής που συνειδητά ή μη υπάρχουν.

Οπότε απέχοντας από τα συγκεκριμένα πρότυπα, αναζήτησα σχέσεις, που πιθανότατα δεν είχαν εξαρχής καμία προοπτική. Όχι, ότι και σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν υπήρξαν/υπάρχουν ΠΟΛΥ ευχάριστες εκπλήξεις.

Και πιθανότατα και το αντίστοιχο ένστικτο "ταιριάσματος" με μια άλλη κοπέλα να αρχίζει να ξεθωριάζει. Οπότε, έρχομαι στο σήμερα, που ένιωσα πιο έντονα από ποτέ, ότι το αρχικό μου ένστικτο δημιούργησε μια εντελώς λανθασμένη εντύπωση. Σαφώς και επανέρχεσαι στην πραγματικότητα αργά ή γρήγορα. Σαφώς και επιβιώνεις, αλλά πρόκειται για μια εξ ολοκλήρου "heartbreaking" εμπειρία. Η λέξη σπαραξικάρδιος σαν μετάφραση δεν με εκφράζει καθόλου. Ναι, αυτό είναι το βασικό μου συναίσθημα τις τελευταίες ημέρες και το κίνητρο να αρχίσω να γράφω το συγκεκριμένο άρθρο.

Σε μια περίοδο, που η κοινωνική/οικονομική πραγματικότητα προκαλεί απανωτά σοκ και ερωτήματα για το τι μέλλον θα υπάρξει για τη χώρα μας. Αλλά δεν είναι μια ανάλυση, που μπορώ ή έχω διάθεση να την κάνω. Υπάρχει καθημερινή αρθρογραφία, που καλύπτει το συγκεκριμένο κομμάτι. Την ημέρα του δημοψηφίσματος, αποφάσισα να παρουσιάσω μια δική μου εκδοχή (όχι 100% ολοκληρωμένη πιθανώς) στο κομμάτι του Οπλιστή, "Όχι σ' αυτούς".

Παρουσιάζοντας τη νέα φάση παραγωγής, όπου και θα ακολουθήσουν κάποια κομμάτια τους επόμενους μήνες. Κομμάτια που είναι σε φάση επεξεργασίας και θα παρουσιαστούν όταν πιστεύω ότι είναι έτοιμα.



Επιπλέον, ενώ το επόμενο επεισόδιο της Soundtrac-es by Chico εκδοχής του ΦΑΟΥΣΤ είναι σε παραγωγή, με χαρά είδα το πέμπτο επεισόδιο να είναι η πιο επιτυχημένη σε ακροάσεις εκπομπή, που έχω κάνει ποτέ. Πιθανόν να οφείλεται στην κατηγορία "reggae", μιας και ήταν ιδέα του φίλου Γιώργου Οικονόμου να γίνει μια εκπομπή ΦΑΟΥΣΤ με reggae κομμάτια αποκλειστικά από Τζαμαϊκανούς καλλιτέχνες/μουσικούς/τραγουδιστές.






Τέλος, το διήμερο roots/reggae/dub πάρτι που έλαβε χώρα στην ταβέρνα Lulu στην παραλία Καστροσυκιάς Πρέβεζας, 20-21 Ιουνίου στα πλαίσια της γιορτής της μουσικής ήταν μια υπέροχη εμπειρία. Τα εξήντα άτομα της πρώτης ημέρας, αλλά και το γεγονός ότι κράτησε μέχρι τις έξι το πρωί με αμείωτο κέφι, μας προσέφερε ιδιαίτερη ικανοποίηση, αν και με επιφύλαξη για το αν μπορεί να "μεγαλώσει" από την επόμενη κιόλας χρονιά.

Στο επανειδείν!