Ετικέτες

Norberg Festival 2015, Finding Heaven through Hell


Αν ξεκινάς να γράφεις για ένα μουσικό φεστιβάλ, ξεκινώντας με καθαρά προσωπικές σκέψεις, μάλλον έχεις χάσει τους περισσότερους μουσικόφιλους, που μπορεί να διαβάζουν το συγκεκριμένο blog. Αν πάλι δεν το κάνω, ίσως χαθεί ένα βασικό στοιχείο από το Norberg Festival. Ότι πρόκειται για ένα φεστιβάλ, που αν τύχει να παρακολουθήσεις, πρόκειται για μια καθόλα βιωματική εμπειρία. Και προσωπικά για μένα ήταν και μια εμπειρία "κάθαρσης".  Οπότε θα εκμεταλλευθώ πλήρως την ευκαιρία, που το συγκεκριμένο άρθρο δεν γράφεται σε κάποια εφημερίδα ή διαδικτυακή σελίδα και θα παρουσιάσω πλήρως τη συγκεκριμένη εμπειρία, ακόμα και κάποιες πολύ προσωπικές σκέψεις.


Κάνοντας τις πρωινές μου βόλτες στη μικρή πόλη της Fagersta, μόλις δεκαπέντε λεπτά οδήγησης από το Norberg, παρατηρώ με ηρεμία τους  περίπατους των κατοίκων ή τις ξεκούραστες ποδηλατάδες, τα όμορφα πάρκα με τα συντριβάνια και τις πάπιες, την υπέροχη και πλούσια σκανδιναυϊκή φύση, που είναι σε αρμονία με τα κτίρια και την πόλη. Κάτι που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα συναισθήματα, που μου προκαλούνται όταν εισέρχομαι στο Mimerlaven stage του φεστιβάλ. Εκεί, όπου καλλιτέχνες/παραγωγοί μας καθοδηγούν σε διάφορα μονοπάτια της Κόλασης. Σε πλήρη σχέση με τον ίδιο τον χώρο, που αποτελεί κομμάτι της βιομηχανικής κληρονομιάς της πόλης, όπου λάμβανε χώρα η εξαγωγή του πυρήνα ατσαλιού (κάνοντας ακριβή μετάφραση).


Η Κόλαση πιθανόν να είναι μια βασική λέξη κλειδί του συγκεκριμένου άρθρου, ίσως γιατί το ταξίδι στη Σουηδία, πέρα από το ίδιο φεστιβάλ, έγινε σε μια πολύ έντονη περίοδο της ζωής μου, με μεγάλη ψυχολογική πίεση και μάλιστα κατάφερα να κλείσω εισιτήρια δύο μόνο ημέρες πριν το ίδιο το ταξίδι. Ας είναι καλά και τα ξαδέρφια μου, που ζούνε στη Στοκχόλμη και πληρώσανε μέσω δικής τους κάρτας. Ας όψεται η τρέχουσα ελληνική τραπεζική κατάσταση. Νιώθωντας όλη αυτή την πίεση το τελευταίο διάστημα, δεν είναι και λίγες οι "αυτοκαταστροφικές" σκέψεις που "κυριεύανε" το μυαλό μου. Και τελικά κατεβαίνοντας, έστω και "πνευματικά" στην Κόλαση του Mimerlaven stage, κατάφερα να βιώσω αυτή την "ψυχική κάθαρση".



Η δημιουργική ομάδα του φεστιβάλ έχει κρατήσει τις μηχανές, τις γεννήτριες, ακόμα και τα μεγάλα δοχεία/χυτήρια του κτιρίου. Οπότε, τα προβολικά φώτα και ο έντονος καπνός σε συνδυασμό με τον εκπληκτικό sub ήχο, σε βοηθάνε να βιώσεις την εμπειρία της Κόλασης, ίσως και τα βιώματα των εργατών μέσα σε αυτόν τον βιομηχανικό χώρο.



Ήδη από την δεύτερη ημέρα του φεστιβάλ πήγαινα από την αρχή στο Mimerlaven stage, να δω τα live sets και δεν ήταν λίγες οι φορές, που με πιάσανε λυγμοί από τα έντονα συναισθήματα, που μου προκαλούνταν. Μέσα μου κρατάω σαν τις αγαπημένες στιγμές του φεστιβάλ την εμφάνιση της κουφής καλλιτέχνιδας Christine Sun Kim, ή το "ξύπνημα του τέρατος" από την Abjekt. Ή την "punk" εμφάνιση των EVOL, που από τον υπερβολικό καπνό, και τις σειρήνες που έπαιζαν, ένιωθες ότι έχει πάρει φωτιά το εργοστάσιο ή ότι βρίσκεται σε έκτακτη κατάσταση.

Αντίστοιχα το Kraftwerk stage, αλλά και το 303 stage, σαφώς αποτελέσανε σκηνές που άκουσα/παρακολούθησα πολύ ενδιαφέροντα live ή dj sets, αλλά ήταν η εμπειρία του Mimerlaven stage, που μου αιχμαλώτισε το μυαλό και την καρδιά μου.

Οπότε, τώρα, μπορώ να περάσω στη μουσική ανασκόπηση του Norberg φεστιβάλ, με αντίστοιχη παρουσίαση και των τριών ημερών.

1η ημέρα

17:30/Mimmerlaven stage/Gram[m]ofon with Lena Willikens: Ο υπεύθυνος του Gram[m]ofon πήρε συνέντευξη από την Lena Willikens από την Κολωνία, όπου βασικό μέρος της συνέντευξης ήταν να παρουσιάσει τα δέκα πιο καθοριστικά άλμπουμς/κυκλοφορίες της καριέρας της και όχι μόνο. Οι επιλογές της με σειρά παρουσίασης:
Και έκλεισε την παρουσίασή της, με το άλμπουμ The Mighty Upsetter - Kung Fu Meets The Dragon (εκτός της δεκάδας). Βρήκα εξαιρετική σύμπτωση, το γεγονός ότι κομμάτια από τα δύο πρώτα άλμπουμς έχουν συμπεριληφθεί στη λίστα του επόμενου επεισοδίου του ΦΑΟΥΣΤ, στο οποίο επιλέχθηκαν μουσικές και τραγούδια που περιλαμβάνουν ερωτικά βογγητά. Αλλά ας επανέλθω. Η Lena Willikens παρουσίασε αργότερα το strictly-vinyl dj set της στη σκηνή του Kraftwerk (22:00), όπου στο λίγο χρόνο που την άκουσα, μου άρεσαν οι club επιλογές της, κάνοντας μίξη διαφορετικών μουσικών και "στυλ".

20:15/Mimerlaven stage/Deuterium Quartet (live): Με αυτό το κουαρτέτο, για το οποίο δεν βρήκα περαιτέρω πληροφορίες, έγινε η πρώτη μου ηχητική/ατμοσφαιρική γνωριμία με το χώρο και μου δημιούργησε κατευθείαν μεγάλη περιέργεια και για τα υπόλοιπα live acts στο συγκεκριμένο χώρο.

21:00/Kraftwerk stage/Samuel Kerridge: Ο ιδρυτής της εταιρείας Contort, ενώ από το soundcheck του δημιούργησε προσδοκίες, τελικά μου φάνηκε ότι έκανε πολύ θόρυβο αν όχι για το τίποτα, τουλάχιστον για κάτι που ακόμα δεν έχει καταλάβει που θέλει να το πάει. Σεβάστηκα πλήρως το γεγονός ότι έπαιζε "στα κόκκινα" το ηχοσύστημα του συγκεκριμένου stage, αλλά θεώρησα ότι δεν είχε καμιά δομή, πέρα από μια συνεχή εναλλαγή μπάσου και kick drums και "ασυναρτησιών" που έλεγε από το μικρόφωνο.

21:00/303 stage/Jana Sleep (live): Το 303 stage ήταν μια μεγάλη τέντα, που ο δυνατός ήχος με ισχυρό sub και σε συνδυασμό με τον υποβλητικό φωτισμό και τους καπνούς δημιουργούσαν την κατάλληλη ατμόσφαιρα. Ήταν ένα stage, που μου άφησε ανάμικτα συναισθήματα, στο κατά πόσο "οργανωμένο" είναι. Σε σχέση με τις ικανότητες της δημιουργικής ομάδας του φεστιβάλ πιστεύω ότι έχει να δώσει κάτι παραπάνω. Από την πρώτη ημέρα κράτησα μόνο το υπνωτιστικό deep techno live (laptop based) set της Jana Sleep, που καθώς την παρακολουθούσα να απολαμβάνει σε στιγμές με κλειστά τα μάτια τις μουσικές της, και πίσω από ένα λεπτό πέπλο, στο οποίο γινόταν οι βιντεοπροβολές, με παρέσυρε τόσο η ατμόσφαιρα που δημιούργησε, αλλά και η παρουσία της. 

22:30/Mimerlaven stage/Mats Lindstrom (live): Έστησε έναν πάγκο σαν εργαστήρι, όπου αν κατάλαβα καλά, τον ήχο τον παρήγαγαν οι λάμπες, που ανάβανε ανά διαστήματα, και αυτός έκανε το manipulation του ήχου έχοντας συνδέσει samplers, pedals, sequencers, και το αποτέλεσμα ηχητικά ήταν ενδιαφέρον, αλλά κυρίως αυτή η ιδιόμορφη performance. Το συγκεκριμένο live set έφερε τον τίτλο "One (for David Tudor)".







23:30/Mimerlaven stage/Kali Malone & Caterina Barbieri (live): Μ'άρεσαν πολύ οι χρωματικές αποχρώσεις του συγκεκριμένου live, μου άρεσε η εμφάνισή τους, η μία απέναντι στην άλλη, σαν να έχουν ανοίξει έναν έντονο ερωτικό κιθαριστικό διάλογο με αρκετό reverb :-) Αλλά δεν με ενθουσίασε το μουσικό αποτέλεσμα, και δεν έμεινα να το παρακολουθήσω μέχρι το τέλος.

Η Caterina Barbieri, την ίδια ημέρα εμφανίζονταν, πιθανότατα, με τα modular synthesizers της στις 07:30 το πρωί σαν συμμετέχων στο STHML Drone Society, επίσης στο Mimerlaven stage. Δεν έμεινα να παρακολουθήσω κανένα act δυστυχώς, οπότε δεν έχω γνώμη. Αυτό το μέρος των εκδηλώσεων στο Mimerlaven stage, θα διηρκούσε από τις τρείς το πρωί μέχρι τις 08:00.


Τέλος, αναφορικά, μεταξύ 00:00 μέχρι και 03:00, που αναχώρησα για το ξενοδοχείο, παρακολούθησα το ξεσηκωτικό techno set της Zamilska (Kraftwerk stage), το εξίσου ξεσηκωτικό drum 'n' bass set  της  Dj Storm (Kraftwerk stage), η οποία είναι dj-μέλος του Metalheadz crew, καθώς και το υποβλητικό live set του Perc, που ήταν η πρώτη γνωριμία στο Mimerlaven stage με live act, που στηρίζεται στις δυνατότητες ενός DAW σε laptop, και ηχητικά σε χαμηλές συχνότητες και βόμβους για να προκαλούνται οι αντίστοιχες δονήσεις στο κτίριο. Λόγω ότι ήταν η πρώτη γνωριμία με ένα τέτοιο set μου έμεινε. Γενικά, όμως, δεν νομίζω ότι θα το καταχωρούσα στις αγαπημένες μου στιγμές γενικά. Στα highlights της ημέρας, ναι.

2η Ημέρα

Η δεύτερη ημέρα του φεστιβάλ ήταν για μένα η αποκαλυπτικότερη. Πλέον ήξερα ποιό stage με ενδιέφερε περισσότερο να παρακολουθήσω κάποιο live act. Και ήμουν έτοιμος για την προαναφερόμενη κατάβαση στην Κόλαση, που θα μου χάριζε η σκηνή του Mimerlaven.




Ένα ενδιαφέρον live act, που δυστυχώς έχασα την δεύτερη ημέρα, ήταν η παρουσίαση από το στούντιο Dromfakulteten (10:00/303 Stage), με τον τίτλο Morning Ambient (η φωτογραφία από τη facebook σελίδα του στούντιο). Το μοτό τους είναι "WE' RE HERE 2 PROMOTE AND SUPPORT WOMEN AND TRANS PEOPLE IN THEIR WORK WITHIN ELECTRONIC MUSIC AND ART". Κάποια από τα μέλη της συγκεκριμένης ομάδας τα γνώρισα και ίσως συνεχιστεί κάποια επαφή (ένα mixtape ας πούμε για το Random Access Radio).









Η ημέρα (για μένα) ξεκίνησε με δύο διαφορετικά panels καλεσμένων. Το πρώτο ήταν το Artist Panel της διαδικτυακής πλατφόρμας Secret Thirteen (14:00/Kraftwerk stage).  Δεν πρόλαβα από την αρχή και δεν έμαθα ποιοι ήταν όλοι από τους τρεις καλεσμένους, εκτός του ενός, του Lorenzo Senni, που αργότερα το βράδυ θα παρουσίαζε και το δικό του live set.


Μετά ακολούθησε, η δεύτερη και τελευταία (στα πλαίσια του φεστιβάλ) Gram[m]ofon συνέντευξη. Αυτή τη φορά με καλεσμένο τον Jacaszek (16:15/Kraftwerk stage). Σε στιγμές συγκινητικός, μου φάνηκε ένας αρκετά ειλικρινής καλλιτέχνης τόσο για το δικό του μουσικό ταξίδι όσο και τις ρίζες του ως άνθρωπος και μουσικός. Θα παρουσίαζε το live set του την επόμενη ημέρα στο Mimerlaven stage. Ενώ και τις δύο ημέρες σε ένα από τα "κιόσκια" πουλούσε τα βινύλια και τα cd του παρέα με τη γυναίκα και τα τρία του παιδιά. Στα δέκα καθοριστικά για την καριέρα και το μουσικό του δρόμο άλμπουμ ή κυκλοφορίες επέλεξε:


Πρώτη του αγορά ήταν Tangerine Dream - Rubycon.

Μετά παρακολούθησα κατά διαστήματα το vinyl dj set της Nina (Nina trifft.../19:00/303 Stage), που ήταν αναμενόμενα καλό μιξάροντας κυρίως concrete musique.



Η πρώτη μου σοκαριστική μουσική εμπειρία ξεκίνησε με το live set της Christine Sun Kim (20:00/Mimerlaven Stage), μιας καλλιτέχνιδας, που ζει μεταξύ Βερολίνου και Νέας Υόρκης, και η οποία δημιουργεί ατμοσφαιρικά ηχητικά τοπία με διάφορους τρόπους μέχρι και μέσω της ζωγραφικής, μιας και η ίδια είναι κουφή. Σε στιγμές, η ομορφιά τόσο ηχητικά όσο και η όλη ατμόσφαιρα με τους "υγρούς φωτισμούς" με βύθισε σε μια απέραντη γαλάζια θάλασσα, που ακολουθούσα τη φωνή μιας πανέμορφης σειρήνας.

Όταν μάλιστα η ίδια πήγε να υποκλιθεί χωρίς ο sound engineer και συνεργάτης της, καταλάβει ότι έχει ολοκληρώσει το σετ της, αποτέλεσε άλλη μια καταπληκτική και καθόλα συγκινητική στιγμή.





21:00/Kraftwerk stage/Ishan Sound b2b Ossia: Και οι δύο djs και παραγωγοί με καταγωγή από Bristol και μέλη της μουσικής κολλεκτίβας, Young Echo. Μπορεί να ξεσηκώσανε το νεανικό κατά κύριο λόγο κοινό, που ήθελε να ακούσει πιο dub/dubstep μουσικές στο φεστιβάλ, αλλά για μένα σίγουρα δεν ήταν από τις αγαπημένες μου στιγμές. Το b2b dj set τους, που έπαιζαν με βινύλια και ταυτόχρονα χρησιμοποιούσαν μια dub σειρήνα (δυστυχώς χωρίς κανένα μέτρο ή αίσθηση) δεν με ιντρίγκαρε καθόλου. Μπορεί να είναι η νέα γενιά παραγωγών της μουσικής με μπάσσο, αλλά μέσα από το set τους, δεν βρήκα τις ιδέες αυτές που θα εξελίξουν τον συγκεκριμένο ήχο. Επιφυλάσσομαι να τους παρακολουθήσω μιας και οι παραγωγές τους είναι σε "τουλάχιστον" καλό επίπεδο.

22:15/Mimerlaven stage/EVOL (live): Στη discogs σελίδα τους περιγράφουν τη μουσική τους σαν "Computer Music For Hooligans". Και αυτή ήταν η εμφάνισή τους. Όσοι περίμεναν ένα rave party πρέπει να απογοητεύθηκαν. Γεμίσανε το βιομηχανικό κτίριο με τόσο καπνό, που δεν μπορούσες να δεις ούτε τον διπλανό σου. Και με τα προβολικά φώτα να κινούνται μανιωδώς επί είκοσι λεπτά αυτό που κάνανε ήταν να παραμορφώνουν σειρήνες και να ρίχνουν σε διάσπαρτα σημεία κάποιες basslines. Αυτή η punk συμπεριφορά μου άρεσε γιατί εκμεταλλεύθηκαν στο έπακρο τις "ατμοσφαιρικές ιδέες" του συγκεκριμένου stage και δεν τους ένοιαξε να παρουσιάσουν τις μουσικές, που ίσως κάποιοι αναμένανε. Θα ήθελα να είχε μια δομή, αλλά και πάλι την κρατάω ως μια αγαπημένη στιγμή του φεστιβάλ.

00:00/Kraftwerk stage/Ekman (live): Ενώ μουσικά μου άρεσε αρκετά μιας και το acid techno από ότι φαίνεται βρίσκεται σε φάση "επαναπροσδιορισμού" από κάποιους καλλιτέχνες, αν σταμάτησαν ποτέ να εμπνέουν οι ήχοι από τα acidbox ή το Roland 303, αλλά ο ίδιος καθόταν μπροστά στον υπολογιστή σαν να στέλνει μηνύματα για το επόμενο live του. Ακολουθώ τη μουσική του, αλλά δεν θα κρατήσω το live του ως χαρακτηριστική των δυνατοτήτων και του ταλέντου του.

01:45/Mimerlaven stage/Exoteric Continent (live): Τον γνωρίζω κατά κύριο λόγο από τις κυκλοφορίες του στην εταιρεία Hospital Productions, και κατάφερε να δημιουργήσει με τη σειρά του άλλο ένα ενδιαφέρον ηχητικό τοπίο με drones, πλημμυρισμένο από καπνούς και έντονα προβολικά φώτα, ΑΛΛΑ...


02:30/Mimerlaven stage/Abjekt (live): ήταν η Abjekt, που με τράβηξε και με πέταξε στα βάθη της Κόλασης. Το tag "not for the fainthearted" ταιριάζει απόλυτα στο live set της. Ένιωσα ότι ξύπνησε το τέρας του Mimerlaven. Χωρίς καπνούς και υπερβολικούς φωτισμούς. Ένα κολασμένο καθαρτήριο. Σαν να ήμασταν μάρτυρες σε κάτι κτηνώδες που διαδραματίζονταν μπροστά μας. Μόνο στο τέλος οι προβολείς άρχισαν να κινούνται διαβολεμένα δίνοντάς μας την αίσθηση ότι το κτίριο βομβαρδίζεται.






3η Ημέρα

14:00/Mimerlaven stage/University Mater Class - New Musical Interfaces: Παρακολουθώντας το συγκεκριμένο τμήμα του φεστιβάλ και τις παρουσιάσεις των μαθητών, μου άρεσε που είδα το πως ξεκινάνε από μικρή ή μεγαλύτερη ηλικία οι συμμετέχοντες τη σχέση τους με τον ήχο. Την αρχή, με λίγα λόγια, των ιδεών, την πρωτόλεια σχέση με το συγκεκριμένο κομμάτι μιας μουσικής παιδείας. Σίγουρα σε κάποια υπήρχαν εξαιρετικές ιδέες. Τεχνικά μόνο σε μια παρουσίαση είδα κάτι πιο ολοκληρωμένο. Αλλά μου μετέφεραν όλοι τη χαρά τους που εμπλέκονται σε παρόμοια εκπαίδευση και από το ταξίδι τους μέχρι να βρούνε μια προσωπική ταυτότητα, που θα τους κάνει να ξεχωρίσουν.

Από τη συγκεκριμένη ημέρα ξεχώρισα περισσότερο:

20:15/303 Stage/HVAD (live): Τρελό, punk set και ο ίδιος αδιαφορούσε για το πως έβγαινε ο ήχος του, αλλά έπαιζε με τρομερή ένταση. Χρησιμοποιούσε τη φωνή του, ένα μεταλλικό μπωλ και μια εφεδιέρα παράλληλα με τις μουσικές του. Και το έκανε πολύ καλά. Δεν είχε διάθεση ναρκισσιστική, αλλά ήξερε τι έκανε και πως θα παρασύρει το κοινό του.

21:45/Mimerlaven stage/Jacaszek (live): Εμφανίστηκε με την τσελίστρια Ania Smiszek-Wesolowska, και μας προσέφεραν ένα αισθαντικό live, που συνδύασε με εξαιρετικό τρόπο την ηλεκτρονική μουσική με κλασσικά στοιχεία. Αποτέλεσε από τα highlights του φεστιβάλ και νομίζω πως τους ικανοποίησε όλους είτε τον γνωρίζανε από πριν ή όχι. 



00:45/Mimerlaven stage/Kathy Alberici (live): Δημιουργώντας λούπες/layers με το βιολί και τη φωνή της, επεξεργάζονταν το ηχητικό αποτέλεσμα με ηλεκτρονικά μέσα. Η performance της συνοδεύονταν με live visuals από τον Federico Nitti, που βασίζονταν σε κινητικό feedback.





Θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην αναφέρω και το Really open stage, που είχε και τον πιο cool υπεύθυνο όλου του φεστιβάλ. Είχα την ευκαιρία να δω από κοντά και να τζαμάρω με τα εξαιρετικά και ίσως και πρωτοπόρα μηχανήματα της σουηδικής εταιρείας Elektron, αλλά και τη νέα σειρά της Roland, που επαναπροσδιόρισε τα πιο πετυχημένα μηχανήματα του παρελθόντος. Μου άρεσε το γεγονός ότι είναι εξαιρετικά user friendly μηχανήματα, ειδικά για αυτούς που ξεκινάνε να ασχολούνται τώρα με την ηλεκτρονική μουσική, αλλά δεν είδα κάποια ιδιαίτερη πρωτοπορία, και δεν με ενθουσίασε ο ήχος τους. Έπαιξα βέβαια αρκετή ώρα με το tb-3, και τελικά αγόρασα στη Στοκχόλμη το voice transformer, που το είδα σαν ένα εξαιρετικό παιχνίδι, που θα το εντάξω στις εκπομπές μου φέτος.



Επεξεργάζομαι τις σημειώσεις μου, που τις περισσότερες τις έγραφα στο ταξίδι της επιστροφής, επιστρέφοντας στη Στοκχόλμη. Η κάθοδος στην Κόλαση είχε ολοκληρωθεί. Ήταν μια αναγκαία λύτρωση. Αυτή, που περίμενα ή δεν περίμενα να μου συμβεί αποφασίζοντας τελευταία στιγμή να πραγματοποιήσω το συγκεκριμένο ταξίδι και να συμμετάσχω σαν θεατής στο Norberg Festival. Γνωρίζοντας με αυτόν τον τρόπο μιας σκανδιναυϊκής προέλευσης φεστιβαλική πρόταση. Η παρουσία και η χρήση του Mimerlaven stage είναι τα βασικά στοιχεία, που το κάνουνε τόσο μοναδικό. Και αποτελεί πιθανότατα τον βασικότερο λόγο, που κάποιος μπορεί να αποφασίσει να ταξιδέψει έως τη Σουηδία για να το παρακολουθήσει.

Δεκαέξι χρόνια δεν είναι λίγα για ένα φεστιβάλ, ώστε να οργανωθεί σωστά και να φτάσει σε ένα πραγματικά ζηλευτό επίπεδο. Δεν είναι απλά το γεγονός να χρησιμοποιήσεις κάποιους προβολείς και μηχανήματα καπνού. Έχει να κάνει με τη διάθεση να πάρεις το 100% του χώρου και να προσφέρεις στο κοινό μια ολοκληρωμένη εμπειρία Κόλασης. Τουλάχιστον όπως εγώ το βίωσα.  Σε γενικές γραμμές αυτή η λυτρωτική εμπειρία μέσα από την κατάβαση στην Κόλαση, είναι ο βασικός λόγος, που προτείνω να το τολμήσετε και εσείς όσοι διαβάσετε το συγκεκριμένο άρθρο. Πέρα από τα προσωπικά βιώματα βέβαια, προτείνω το συγκεκριμένο φεστιβάλ σε όσους ενδιαφέρονται για την ατμοσφαιρική, κινηματογραφική, club, "underground" ηλεκτρονική μουσική. Να γνωρίσετε ακόμα και τις νέες τάσεις, αλλά και αυτές που επανέρχονται όσον αφορά την τεχνολογία, που παράγει ηλεκτρονική μουσική. Μπορεί να μην είναι φεστιβάλ για μουσικόφιλους, που θέλουν να ακούσουν/γνωρίσουν μια ευρύτερη γκάμα παραγωγών, μουσικών, καλλιτεχνών. Σίγουρα όμως είναι ένα φεστιβάλ, που για τον ήχο και τη μουσική, που παρουσιάζει, προσφέρει έναν χώρο, που είναι σαν ναός, κάτι μοναδικό. Όπως ήταν και για μένα μοναδική η εμπειρία από το Norberg Festival.

Ελπίζω το συγκεκριμένο άρθρο να βάλει το δικό του λιθαράκι στη διάδοση αυτού του φεστιβάλ. Πολύ πιθανόν να επιστρέψω ξανά στην μικρή πόλη του Norberg, να αναζητήσω για μια ακόμα φορά τον προσωπικό μου Παράδεισο μέσα από την κατάβαση στην Κόλαση.


Αποστολή ανάρτησης
Ετικέτες

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου