ΣΧΟΛΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ (Μέρος 28ο), του Νίκου Τριανταφυλλόπουλου



‘’… it is quiet natural that all our problems cannot be solved by material facilities alone. In a material society there is just as much mental unrest and frustration, if not more. This shows us that we are human beings after all. We are not the product of machines and our bodies are different from purely mechanical things. Therefore, we must think seriously about our own inner abilities and deeper values.’’ Dalai Lama 

‘’ the way the old dog walked 
 with dotted, tired fur 
 down nobody’s alley 
 being nobody’s dog… 
 past the empty vodka bottles 
  past the peanut butter jars, 
 with wires full of electricity 
 and the birds asleep somewhere, 
 down the alley he went- 
 nobody’s dog 
 moving through it all, 
 brave as any army” Charles Bukowski “I saw a tramp last night” 

 ‘’ I used to live in a room full of mirrors 
   all I could see, was me” Jimi Hendrix “room full of mirrors” 

 ‘’… emancipate yourself from mental slavery 
       none but ourselves can free our mind” Bob Marley ‘’redemption song’’ 
                                        
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΟΙΝΟΥ (συνέχεια)

157. Ερώτηση: Με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, με όλες τις θλιβερές και απαισιόδοξες ειδήσεις, πως είναι δυνατόν να παραμένει κάποιος ανεπηρέαστος; 
Με το να μένεις παράλυτος απέναντι στις άσχημες εξελίξεις, προσφέρεις τροφή σε αυτές τις μελλοντικές εξελίξεις να γίνουν ακόμη πιο άσχημες. Έχουμε καταλήξει ότι η μεγαλύτερη επιτυχία στις σύγχρονες σχέσεις είναι να γνωρίζεις να αντιγράφεις την ειλικρίνεια. Όταν λες ψέμματα εντός ορίων κοινωνίας, είσαι έξυπνος, όταν λες ψέμματο-αλήθειες που πονάνε, τότε είσαι ψεύτης. 
Όλες οι ανθρώπινες έννοιες είναι προβολές του ανθρώπινου πνεύματος γι'αυτό σε τελική ανάλυση  είναι απατηλές. Δε βλέπουμε την πραγματικότητα, την αντιλαμβανόμαστε (όπως νομίζουμε εμείς πως είναι). Ότι βλέπουμε είναι μια ερμηνεία της πραγματικότητας, που βασίζεται σε υποκειμενικά, ελαττωματικά ή προκατειλημμένα παραδείγματα. Αυτό έχει επιπτώσεις όχι μόνο στο πώς καταλαβαίνουμε τον κόσμο, αλλά και πώς καταλαβαίνουμε τους ανθρώπους.
158. Ερώτηση: Κάθε φορά που βρισκόμαστε σε δύσκολη θέση πως είναι δυνατόν να εφαρμόσουμε θεωρίες που δείχνουν να είναι εύκολες και γεμάτες πνευματικά στολίδια, δύσκολες όμως στην εφαρμογή τους; 

Κάθε φορά που κάτι δύσκολο μας συμβαίνει αντί να μοιρολογούμε είναι καλύτερο να πούμε: όλα αυτά που συμβαίνουν ας μην τα πάρω προσωπικά έτσι είναι η ζωή, όλα αυτά είναι καλά σημάδια εάν το θέλω, γιατί όποια και να είναι η τελική έκβαση κάτι καλό μπορεί να βγει. Μπορώ να συγκεντρώσω δύναμη, και να την αποθηκεύσω για μελλοντικές όμοιες καταστάσεις. 
 Ή μπορούμε να πούμε ότι τίποτα δεν κερδίζετε χωρίς κάποιο τίμημα, και όλη αυτή η δυσαρέσκεια που βιώνουμε στην πραγματικότητα δεν είναι δυσαρέσκεια αλλά το τίμημα που πρέπει να πληρώσουμε για τη γαλήνη του πνεύματος. Ας μην βλέπουμε τη ζωή σαν πρόβλημα, αλλά σαν πρόκληση. Να είμαστε πιο δυνατοί, να χτίσουμε χαρακτήρα, να συσσωρεύσουμε υπομονή, να δώσουμε αγάπη. 
159. Ερώτηση: Πάλι ακούγεται ως ουτοπία, όταν αρχίσουν οι πραγματικές δυσκολίες; 

Ποιές είναι τελικά οι πραγματικές δυσκολίες;  Διασκέδασέ το: πρόκειται να πεθάνω αλλά μήπως οι άλλοι θα ζήσουν για πάντα; Έχω κάποιον που μου βάζει το μαχαίρι πισώπλατα, και λοιπόν; Μήπως θα πρέπει να έχουν όλοι ένα μαχαίρι στην πλάτη για να ηρεμήσω; 
Αν αφήνουμε τις άσχημες εικόνες να ριζώνουν μέσα μας, αυτές φτιάχνουν τον ιστό τους, μας κυριεύουν, πλάθουν σενάρια και ιστορίες, γίνονται φαντασίωση, ένα συνεχές βασανιστήριο. Αν κεντρίζει την φαντασία μας κάτι που δεν μπορούμε να το ελέγξουμε, η εξάσκηση του νου είναι στο πως θα το διώξει. Να έρθουμε πρόσωπο με πρόσωπο με τη φαντασία μας και να την τιθασεύσουμε. Να αποσπαστούμε από τις θλιβερές σκέψεις μας δυναμώνοντας την αισιοδοξία μας, τον αυτοσαρκασμό, τις πιθανότητες να αποκομίσουμε ευτυχία δια μέσου της αποδοχής και της αυτοβελτίωσης. 

160. Ερώτηση: Υπάρχει μια μόνιμη τάση να κοιτάζουμε συνέχεια το μέλλον. Για ποιο λόγο είμαστε τόσο προσκολλημένοι σε κάτι που ακόμη δεν το ξέρουμε; 
Σπάνια κοιτάζουμε το παρόν κατάματα. Ζούμε με το να καταμετράμε το χρόνο. Κοιτάζουμε συνέχεια  πως να αποδράσουμε. Επιννοούμε το μέλλον δια μέσου εικόνων του παρελθόντος και αυτό είναι το αγαπημένο μας σχέδιο απόδρασης. Λέμε συνέχεια ότι οι αλλαγές στον εαυτό μας θα συμβούν σύντομα. Βάζουμε ένα σχέδιο ότι θα χτίζουμε κομμάτι-κομμάτι, θα αλλάζουμε μέρα με τη μέρα, και κάποιες στιγμές τα παρατάμε, ή το αναβάλουμε. Ωστόσο είμαστε μπερδεμένοι και η σύγχυση μεγαλώνει ή μας αποτρέπει από το σχέδιο, ή το σχέδιο απορρίπτεται για να αντικατασταθεί με κάτι άλλο.  Όταν χαθούμε στο δάσος τι κάνουμε; Σταματάμε και κοιτάζουμε τριγύρω. Όσο περισσότερο μπερδευόμαστε στη ζωή μας, τόσο περισσότερο κυνηγάμε, τρέχουμε, αναρωτιόμαστε, απαιτούμε, παρακαλάμε. Όταν όμως πριν από όλα αυτά, απλά σταματήσουμε, περάσουμε στη "μη-δράση", θα δούμε ότι η "μη-δράση" είναι η δράση με τις περισσότερες δυνατότητες. Και όταν σταματήσουμε εσωτερικά, το μυαλό ηρεμεί, ξεκαθαρίζει. Τότε είναι ώρα για εξωτερική δράση.  
161. Ερώτηση: Τελικά ο νους εξελίσσεται ή μήπως κυνηγάμε την ουρά μας;  

Αν ο νους δεν είχε την δυνατότητα να εξελίσσεται, να οικοδομείται, να βελτιώνεται, να μετατρέπεται, φυσικά και θα μέναμε ακόμη στα σπήλαια. Ο άνθρωπος δεν θα είχε λόγο ύπαρξης, θα ήταν καταδικασμένος να ζει με τις εσωτερικές του αδυναμίες, χωρίς να έχει καμία περαιτέρω πιθανότητα. Το μυαλό σε καμία περίπτωση δεν είναι, μια λειτουργία που έχει ολοκληρωθεί. Μπορεί να συνεχίσει να εξελίσσεται, στο βαθμό που κάποιος το εκπαιδεύει και το προετοιμάζει για αυτόν τον σκοπό. Όχι μόνο μπορεί να σταματήσει την ηλικιακή φθορά, αλλά ακόμη μπορεί να υπηρετεί απερίσπαστο την ψυχική ανάπτυξη. Η ψυχική αλλαγή μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή, πάντοτε στο παρόν, και  ο νους μπορεί να βοηθήσει ανά πάσα στιγμή προς αυτήν την κατεύθυνση.

162. Ερώτηση: Τότε γιατί παραμένουμε εγωκεντρικοί και μάλιστα όσο μεγαλύτερος είναι ο πόνος τόσο πιο εγωκεντρικοί είμαστε;  
Όσο περισσότερο εγωκεντρικοί είμαστε, τόσο μεγαλύτερος είναι και ο πόνος. Τα βέλη δεν μπορούν να βλάψουν τον ανοιχτό χώρο, καταστρέφουν τον τοίχο που έχουν καρφωθεί. Το εγωκεντρικό μυαλό ανήκει στην υπηρεσία του ναρκισσισμού και όχι της ανάπτυξης. Δεν ξέρει τι θα πει ευλυγισία σκέψης, είναι απασχολημένο με την αυτο-ικανοποίηση, δεν έχει ιδέα της αληθινής επικοινωνίας. Βλέπει τα πράγματα μόνο όπως θέλει να τα δει, ή κρύβεται γιατί φοβάται να δει την αλήθεια. Αναπτύσσει τη δική του διαστρεβλωμένη εκδοχή των γεγονότων. Υποθέτει ότι γνωρίζει, το μόνο που κάνει όμως είναι να αναμασάει τις παλιές του εικόνες. Παίζει ξανά και ξανά το θέατρο της σύγχυσης. Για να ελευθερώσουμε τον εαυτό μας από την ίδια κυκλική σύγχυση χρειαζόμαστε να δούμε ξεκάθαρα τέσσερα σημεία: α. Σε πόσα κομμάτια μπορούμε να τεμαχίσουμε το πρόβλημα β. Να ανακαλύψουμε τις αιτίες της δυσαρέσκειας γ. Να δούμε αν μπορούμε να κάνουμε ειλικρινά κάτι για να εξαλείψουμε τις αιτίες της δυσαρέσκειας δ. Να κοιτάξουμε πως θα δυναμώσουμε τον εαυτό μας δια μέσου της εξάσκησης.   
Ταρατατζούμ, πρρρρρρρρρρρρρρ, κρρρρρρρρ, πιπ πιπ πιπ. 
Κλαπ κλαπ κλαπ κλαπ κλαπ πρρρρρρρρρρρρρρρρρρ 
(μουσική και ήχος από χειροκροτήματα και πορδές)
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Σχόλια