ΣΧΟΛΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ (Μέρος 33ο), του Νίκου Τριανταφυλλόπουλου

‘’Τhe real does not die, the unreal never lived” 

                                             Sri Nisargadatta Maharaj 

‘’Pale, silent, stern , what could I say to that long-accrued retribution? 

   Could I wish humanity different? 

  Could I wish the people made of wood and stone? 

  Or that there be no justice in destiny or time?” 

                                                                           Walt Whitman “Birds of passage” 

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΟΙΝΟΥ (συνέχεια)

179. Ερώτηση: Μηχανιστική περιοριστική συμπεριφορά και μικροπρέπεια. Πως μπορούμε να δούμε και να κατανοήσουμε μέσα σε αυτές τις συνθήκες; 

Ακόμη και στην πιο πυκνή ομίχλη, υπάρχει μια φλέβα διαύγειας. Υπάρχει η πιθανότητα να ταρακουνήσουμε το μυαλό, να το βάλουμε στη σωστή του θέση, να το κάνουμε να διαπεράσει την ρηχότητα ώστε να βρούμε εκείνο το σημείο ηρεμίας που μας οδηγεί στην πρωταρχική νοημοσύνη. Η πρωταρχική νοημοσύνη δεν έχει καμία σχέση με πληροφορία, μηχανική γνώση, τεχνική ή συστηματοποιημένη διάνοια. Πρόκειται για καθαρό, ακριβές, αισθητό "βλέπειν". Βλέπω και καταννοώ άρα διαλύω οποιαδήποτε μορφή αυτο-ψευδαισθήσης, μικροπρέπειας και μηχανικής περιοριστικής συμπεριφοράς. Η πνευματική επαγρύπνηση είναι ένα ιδιαίτερο χάρισμα. Μας βοηθάει να αποκόψουμε τις νοητικές παγίδες που λέγονται ψευδαισθήσεις, να απλώσουμε το πεδίο κατανόησης ώστε να εξασφαλίσουμε ένα ανοιχτό πεδίο για τη ζωή που τρέχει, να αποκόψουμε και να σβήσουμε τις μηχανικότητες του διαιρεμένου μυαλού, να είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε την καθαρή ενέργεια της εξέλιξης, να εκτοπίσουμε τις αρνητικές σκεπτομορφές, συντηρώντας και δυναμώνοντας τη φωτεινή πλευρά, να συγκεντρωθούμε μεθοδικά στο θεϊκό κέντρο βάρους του εαυτού μας, να ξεριζώσουμε τα "ζιζάνια" και να απαλλαγούμε από τα  πνευματικά δηλητήρια και τις μολύνσεις, να καλοσωρίσουμε την ανόθευτη ενέργεια που θα μας δώσει ισορροπία. 

Αναζήτηση και εγκατάσταση στην ηρεμία. Να θυμόμαστε τον εαυτό μας, την καθαρή ύπαρξη. Όταν ρίξουμε άγκυρα στο λιμάνι της ηρεμίας, θα αρχίσουμε να ταξιδεύουμε με άλλα μάτια, θα μεταμορφωθούμε σε κάτι ανώτερο.  Μέχρι τώρα αντί για εξέλιξη και μεταμόρφωση, βιώνουμε παραμόρφωση στους κομματιασμένους καθρέπτες ενός διαιρεμένου μυαλού. Η ηρεμία είναι η μόνη σταθερότητα που μπορεί να υπάρξει, και είναι η σταθερότητα του σύμπαντος. 

175. Ερώτηση: Όταν βλέπουμε ότι οι καταστάσεις δεν μπορούν να αλλάξουν, τι μπορούμε να κάνουμε; 

Ας παραμείνουμε αισιόδοξοι: όσο υπάρχουν καταστάσεις που δείχνουν αδύνατες να καμφθούν, πάντοτε δημιουργούνται καταστάσεις που βοηθούν να συνεχίσουμε. Ο κόσμος δεν γίνεται να σταματήσει να κινείται. Αν συμβεί κάτι τέτοιο θα σημαίνει θάνατος για όλους μας, μασκαρεμένους και μη. Η ενατένιση (παρατήρηση) πάντοτε βοηθάει την εργασία. Μπορείς να παρατηρείς και να συνεχίζεις την ενεργητική δουλειά. Χρειάζεται εξάσκηση. Αν δεν μπορείς να το κάνεις μην προσπαθήσεις σκληρά. Είναι έκφραση τεμπελιάς να προσπαθείς να αρχίσεις από κάτι δύσκολο. Γιατί τότε εύκολα μπορείς να κριτικάρεις τον εαυτό σου, λέγοντας "δεν μπορώ" και έτσι τα παρατάς. 

176. Ερώτηση:  Πως μπορούμε τότε να αντιδράσουμε και πως θα βρούμε λύση απέναντι στους φόβους μας; 

Πάρε τον προσωπικό σου φόβο. Κοίταξέ τον. Παρακολούθησε τις αντιδράσεις σου. Μπορείς να τον δεις κατάματα, χωρίς σενάρια απόδρασης, μετατόπισης σε κάποιον άλλον, χωρίς  κριτική και ανάλυση, χωρίς να τον καταπιέσεις; Μπορείς π.χ. να δεις τον θάνατο χωρίς τη λέξη που αναδύεται με τον φόβο του θανάτου; Είναι η εικόνα του θανάτου που έχεις στο μυαλό σου, η λέξη "θάνατος", ή οι εικόνες του θανάτου που έχεις δει στο παρελθόν; Αν λοιπόν είναι μόνο η λέξη ή η ανάμνηση που σου προκαλεί φόβο, τότε ο φόβος είναι μια ουτοπία, δεν υπάρχει πουθενά, δεν είναι φόβος καθόλου. 

Η σκέψη,  είναι πάντοτε παλιά, γιατί η σκέψη είναι η απόκριση της μνήμης, και οι μνήμες είναι πάντοτε παλιές. Δια μέσου σκεπτομορφών, μακροχρόνια, γεννιέται και γιγαντώνεται το αίσθημα να φοβάσαι, αλλά  δεν είναι πραγματικό γεγονός. Το πραγματικό γεγονός είναι ότι βρίσκεσαι στο Tώρα και δείχνεις μια χαρά. Η εμπειρία που έχει παραμείνει στο μυαλό ως ανάμνηση, σε βασανίζει, πρόσεχε μην.... 

177. Ερώτηση: Ποια η διαφορά μεταξύ αμφιβολίας και αρνητικότητας; 

Χαώδης. Μοιάζουν να είναι ίδια στην επιφάνεια κατά βάθος η διαφορά είναι τεράστια. Η αμφιβολία δεν είναι αρνητική ούτε θετική. Αμφιβολία είναι να έχεις ανοιχτό μυαλό, ανοιχτή θέαση. Να βλέπεις ότι σου σερβίρουν υπό το πρίσμα της έρευνας. Η αμφιβολία είναι ιερή. Είναι από τις πιο ιερές αξίες της ανθρώπινης ύπαρξης. Η αμφιβολία δεν λέει όχι σε όλα. Λέει απλά: "Δεν γνωρίζω, θέλω να γνωρίσω και είμαι έτοιμος να μάθω. Θέλω να προχωρήσω όσο δύσκολος και να είναι ο δρόμος και θέλω να μάθω. Αλλά αν δεν βιώσω εγώ ο ίδιος πως θα μάθω;"

 Η αρνητικότητα λέει εξ'αρχής όχι. Δεν είναι ψάξιμο δεν είναι έρευνα. Έχει φτάσει ήδη σε ένα συμπέρασμα. Κάποιος λέει ότι ο θεός υπάρχει. Είναι θετικός. Κάποιος άλλος λέει ότι ο θεός δεν υπάρχει. Είναι αρνητικός. Αν αντιστρέψεις και πεις τον έναν θετικό και τον άλλον αρνητικό, δεν έχεις αλλάξει και πολλά, μόνο την ταμπέλα. Και οι δύο βρίσκονται στην ίδια παγίδα, δεν έχουν ερευνήσει. Ούτε ο άθεος ούτε ο έν-θεος έχουν αμφιβολία: έχουν αποδεχτεί μασημένη τροφή. Αυτός που αμφιβάλει λέει:  Θέλω να μάθω και αν δεν μάθω, αν δεν βιώσω από μόνος μου, δεν αποδέχομαι κάτι ως γνώση. Δεν απορρίπτει ούτε αποθεώνει κάτι. Είναι έτοιμος για έρευνα.  

Η αμφιβολία δεν είναι έλλειψη πίστης. Οι θρησκείες καλλιέργησαν αυτή τη λανθασμένη νοοτροπία και μπέρδεψαν τους ανθρώπους. Μπερδεύουν την αμφιβολία με την έλλειψη πίστης. Η έλλειψη πίστης και η πίστη είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Και οι δύο αποδέχονται γνώση-μασημένη τροφή από βιβλία, ψευτο-αγίους, ψευτο-ηγέτες, ψευτο-γκουρού κλπ. Έχουν χάσει τη μεγάλη ευκαιρία να ανακαλύψουν την ζωή από μόνοι τους, να γευθούν φρέσκο φαγητό, προτιμούν την εύκολη λύση να ανοίξουν το ψυγείο με τις παγωμένες πεθαμένες ιδέες και να φάνε από εκεί. Δεν ταξιδεύουν, δεν ψάχνουν το δρόμο.  

Η αμφιβολία χρειάζεται κουράγιο, δύναμη, παιδικότητα να μένεις στο πεδίο του "δεν γνωρίζω", είμαι μαθητής της ζωής. Όταν ανακαλύπτεις την πραγματικότητα, η εμπειρία σε οδηγεί μακριά από διαμάχες αρνητικό-θετικό, άσπρο-μαύρο. Το να αμφιβάλεις είναι ριψοκίνδυνο, είναι ρίσκο. Κάποιος πηγαίνει προς το άγνωστο χωρίς προετοιμασία, χωρίς προστασία από την πανοπλία πεθαμένων ιδεών. Η αρνητικότητα ή η θετικότητα είναι και τα δύο συστήματα που σε τραβάνε μακριά από την αλήθεια. Όσο ερευνάς ανακαλύπτεις πόσο λίγα γνωρίζεις, τόσο χάνεις το έδαφος κάτω από τα πόδια σου. Μπορείς να ζήσεις πετώντας; Μπορείς να ζήσεις ελεύθερος; 

Η θετικότητα σε κάνει θρησκευόμενο. Η αρνητικότητα σε κάνει άπιστο. Η αμφιβολία δεν σε κάνει τίποτε, μόνο ερευνητή. Ψάχνεις την ύπαρξή σου, ψάχνεις την αλήθεια. Είναι ο δρόμος της απελευθέρωσης. Είναι πολύ φτηνό να πιστεύεις, εξίσου φτηνό να μην πιστεύεις. Είναι ένα επικίνδυνο ταξίδι να "γνωρίζεις".  Η αμφιβολία δεν δημιουργεί θρησκευτικά συστήματα και "φιλοσοφίες". Η αμφιβολία δημιουργεί επιστήμη.  

Ο Νασρί, ένας Ινδός απλοϊκός γέροντας, είχε ένα παλιό ρολόι. Μια μέρα το ρολόι σταμάτησε να δουλεύει. Ο Νασρί το έπιασε το άνοιξε και βρήκε μέσα μια πεθαμένη πεταλούδα. "Τώρα ξέρω ότι το ρολόι είναι νεκρό, αυτή είναι η νεκρή ψυχή του και είναι ώρα να το θάψω". Πάει στον κήπο κι ενώ είναι έτοιμος να το θάψει, τον σταματάει η γυναίκα του. "Τι κάνεις έχεις τρελαθεί; Τα ρολόγια δεν τα θάβουνε". "Πάψε, δεν ξέρεις. Άνοιξα το ρολόι και βρήκα την ψυχή του νεκρή. Να εδώ", της λέει και δείχνει τη νεκρή πεταλούδα που κρατούσε στο άλλο χέρι. "Είσαι ανόητος. Το ρολόι μπορεί να χρειάζεται επιδιόρθωση, κάποιο εξάρτημα, και μετά ίσως να δουλέψει ξανά. Τα ρολόγια δεν πεθαίνουν, γιατί πρώτα πρέπει να ζήσουν και τα ρολόγια δεν ζουν".

Κάθε σύστημα κάνει τους ανθρώπους ρολόγια. Και οι άνθρωποι προτιμούν να ζουν σαν ρολόγια γιατί φοβούνται και τη ζωή και το θάνατο. Τους έρχεται ευκολότερο. Νομίζουν ότι όταν ανταλλάξουν τη ζωή με μηχανικό θάνατο ο πραγματικός χάρος δεν θα έρθει ποτέ. Ο ίδιος ο θάνατος μεταμφιέζεται και  παρουσιάζεται ως ζωή μέσω θρησκειών, πολιτικών συστημάτων, και λοιπών πεθαμένων ιδεών. Η ενατένιση οδηγεί στη σοφία. Η συλλογή πληροφοριών δεν οδηγεί στη σοφία. Στην πραγματικότητα, η σοφία έρχεται σε σύνδεση με το άγνωστο. Σοφία είναι να αναγνωρίζουμε το γεγονός ότι η ζωή είναι μια διαπλοκή του γνωστού με το άγνωστο. Ξέρουμε ότι ο θάνατος παραμονεύει. Ξέρουμε επίσης, ότι το άγνωστο παραμονεύει. Σοφία είναι η ενατένιση και αναγνώριση της βαθιάς γνώσης που εμπνέει τη ζωή. Η "βεβαιότητα" οφείλει να προσκυνάει το άγνωστο. Το νέκταρ της σοφίας αναδύεται δια μέσου μιας στοχαστικής, μη συμβατικής ζωής. Όταν η δίψα για ζωή δηλητηριάζεται ή αλλοιώνεται από τη δίψα για πλεονεξία, εξουσία, υλισμό κλπ, αργά και ασυναίσθητα θα αντικατασταθεί από φόβο. Ο φόβος δεν μπορεί να αγκαλιάσει το άγνωστο με εμπιστοσύνη. Η σοφία αναγνωρίζει τη βαθιά αλήθεια και την ηρεμία που περικλείει το άγνωστο και το αγκαλιάζει με εμπιστοσύνη. Το άγνωστο από την πλευρά του, θα μπολιάσει τη σοφία, με πραγματική αναλλοίωτη γνώση, με εμπειρία.  

Ταρατατζούμ, πρρρρρρρρρρρρρρ, κρρρρρρρρ, πιπ πιπ πιπ. 

Κλαπ κλαπ κλαπ κλαπ κλαπ πρρρρρρρρρρρρρρρρρρ 

(μουσική και ήχος από χειροκροτήματα και πορδές). 

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ