ΣΧΟΛΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ (Μέρος 37ο), του Νίκου Τριανταφυλλόπουλου

"When terror becomes a means to enforce domination, violence becomes the primary force that maps social space" 

                                                               Aung San Suu Kyi 

"If a person is actually able to relate fully and thoroughly with the emotions, then they cease to become an external problem. One is able to make very close contact with the emotions and the war between your emotions and yourself, you and your projections, you and the world outside, becomes transparent’ 

                                                 Chogyam Trungpa - ‘The myth of freedom’ 

195. Ερώτηση:  Είναι δυνατόν να έχουμε πάντοτε μια σωστή συμπεριφορά απέναντι στην καθημερινή μας ρουτίνα; 

Ρουτίνα, σημαίνει ενεργώ με συγκεκριμένη σειρά. Με τη λέξη "απέναντι" που χρησιμοποιήσατε στην ερώτηση, κρατάτε μια στάση απομάκρυνσης. Αυτή η στάση μπορεί να είναι του παρατηρητή και να είναι σωστή, ή να είναι μια τάση αποφυγής, που κάνει το έργο μας δύσκολο. Μπορούμε να έχουμε μια σωστή στάση, όμως αυτή η στάση δεν είναι πάντοτε η ίδια, και αυτή είναι η δυσκολία. Ας πάρουμε την προοπτική μόνο δύο στάσεων: "θετική" και "αρνητική". Αναφερόμενοι στο θετικό και αρνητικό κομμάτι του διανοητικού κέντρου, δηλαδή το κομμάτι που λέει "Ναι" και το κομμάτι που λέει "Όχι". Το να μιλάμε με "Ναι" ή "Όχι", όμως, δεν αλλάζει τα δεδομένα. 

Η αλλαγή στη συμπεριφορά είναι αναγκαία. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα, αλλά μπορούμε να αλλάξουμε τη στάση μας απέναντι σε αυτά. Σωστή στάση είναι κάτι που χρειαζόμαστε για σωστή κατανόηση. Η κατανόηση έρχεται όταν βρίσκεσαι στο σημείο θέασης, ενατένισης και παρατήρησης, όχι όταν ταυτίζεσαι. Για να το θέσω καλύτερα μπορούμε να είμαστε σε σωστή βάση χωρίς να είμαστε συνταυτιζόμενοι. Η ταύτιση είναι πολύ συχνά, αποτέλεσμα λανθασμένης στάσης. 

196. Ερώτηση: Τι σημαίνει όταν λέμε ότι ένα άτομο ενεργεί "μηχανικά";

Σημαίνει ότι το άτομο ενεργεί  με τον ένα και μόνο τρόπο που μπορεί ή έχει μάθει τη συγκεκριμένη στιγμή. Πιστεύουμε ότι ως άνθρωποι μπορούμε να ενεργήσουμε έχοντας βαθιά πρόθεση και χαρακτήρα, όμως αδυνατούμε να καταλάβουμε ότι ενεργούμε μηχανικά. 

Για παράδειγμα ένα άτομο λέει κάποιο ψέμα σε συγκεκριμένες συνθήκες. Η μηχανή του ενεργοποιείται με αυτόν τον τρόπο και σε άλλες ανάλογες περιστάσεις, δηλαδή λέγοντας ψέματα. Φυσικά δεν θέλουμε καν να σκεφτούμε ότι είμαστε μηχανές. Έχουμε την ψευδαίσθηση ότι είμαστε κάτι ανώτερο. Η συμπεριφορά μας, όμως, όπως και η σκέψη μας, αλλά και οτιδήποτε αισθανόμαστε, το κάνουμε μηχανικά. Κάποιοι είναι φωτοτυπικά μηχανήματα, άλλοι είναι γραφομηχανές, άλλοι είναι ραπτομηχανές κλπ. 

Αυτή η θέαση του να βλέπεις ότι ο άνθρωπος είναι μια μηχανή, δεν είναι ευχάριστη, αλλά είναι η πραγματικότητα. Χρειαζόμαστε το απλό αλλά τόσο δύσκολο κομμάτι, να αποδεχτούμε ότι είμαστε μηχανές. Όταν, πλέον το αποδεχτούμε, ίσως να δουλέψουμε προς την κατεύθυνση να μην είμαστε μηχανές αλλά να γίνουμε άνθρωποι. Έτσι έχουμε πιθανότητες να ξυπνήσουμε από τον λήθαργο. Αν κάποιος αποκτήσει επίγνωση της μηχανικότητάς του, μπορεί να εξυψωθεί σε κάτι ανώτερο.  

197. Ερώτηση: Αφού είμαστε όλοι μηχανές πως μπορούμε να συννενοηθούμε σε βαθύτερο επίπεδο; 

Δες τη σχέση σου με τους συνανθρώπους σου, ξεκινώντας από εντελώς διαφορετική αφετηρία: είναι λάθος να πεις ότι οι "άλλοι" είναι μηχανές. Πρέπει να ξεκινήσεις με την ιδέα ότι εσύ είσαι μια μηχανή. Μόνο δια μέσου προσωπικής παρατήρησης, θα "διαλύσεις" τη μηχανικότητά σου. Αλλιώς θα συνεχίζεις να αναπτύσεις εσωτερικούς διαλόγους και αρνητικά συναισθήματα υπό την επήρρεια της δικής σου μηχανικότητας. Με αυτόν τον τρόπο, θα συνεχίζεις να πιστεύεις ότι οι άλλοι οφείλουν να σου συμπεριφέρονται σύμφωνα με τα δικά σου πιστεύω, και αυτό θα σου προκαλεί μια συνεχή μορφή δυσ-αρέσκειας. 

Όλοι ξέρουν να είναι πλήρως απογοητευμένοι από τους άλλους ανθρώπους, όλοι ξέρουν να έχουν προσδοκίες από συζύγους, γονείς, συγγενείς, στενούς φίλους, ένα συνεχές "εσωτερικό παράπονο". Δηλαδή, μια γραφομηχανή ανακαλύπτει ότι απέναντί του έχει μια ραπτομηχανή και θυμώνει για αυτό. Οι άνθρωποι μεγαλώνουν ως "Χριστιανοί Ορθόδοξοι", "Χριστιανοί Καθολικοί", "Βουδιστές", "Μωαμεθανοί", "Κομμουνιστές", "Φασίστες"  και πιστεύουν την ίδια στιγμή που φορούν την ταμπέλα τους ότι είναι ανοιχτόμυαλοι. Όμως αυτό το "δήθεν ανοιχτόμυαλο" στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα άλλο από ψυχικός σπαραγμός, μια μεγάλη, "βαριά" ψευδαίσθηση. Όταν αποδεχτείς τη σκληρή αλήθεια, ότι είσαι μηχανή και δεν μπορείς να κάνεις κάτι για αυτό, και δεις ότι και οι άλλοι δεν μπορούν να κάνουν κάτι για αυτό, τότε θα σταματήσεις να κατακρίνεις με το παραμικρό, θα βρεις δύναμη να ξεκινήσεις από διαφορετική βάση.  

198. Ερώτηση: Άρα χρειαζόμαστε νέες ξεκάθαρες ιδέες για να δημιουργήσουμε νέες υγιείς σχέσεις; 

Αν αντιληφθείς τις δικές σου δυσκολίες, θα αντιληφθείς και τις δυσκολίες των άλλων. Όσο περισσότερο "παρατηρείς" και "βλέπεις" τον εαυτό σου, τόσο περισσότερο θα "παρατηρείς" και θα "βλέπεις" τους άλλους ανθρώπους. Αν είσαι τυφλός με τον εαυτό σου, θα είσαι τυφλός και με τους άλλους. Αν ενεργείς μηχανικά, δεν θα δημιουργείς καμία σχέση, γιατί η μηχανικότητα δεν δημιουργεί τίποτε. Μόνο αν έχεις επίγνωση, καταλαβαίνεις τι σημαίνει "δημιουργία". Γιατί η δημιουργία είναι κάτι βαθύ, όσο και η επίγνωση. 

Ο άνθρωπος όχι μόνο έχει συγκεκριμένες ιδέες για να συμπαθήσει κάποιον, αλλά "ξέρει" και το τι σημαίνει ο κάθε άνθρωπος γύρω του. Το λεπτό σημείο είναι ότι δεν μπορείς να δίνεις μια ταμπέλα σε κάποιον, σύμφωνα με τη στενοκέφαλη μηχανική σου γνώμη. Ούτε μπορείς να βάζεις ταμπέλα σε κάποιον, σύμφωνα με το επίπεδο και το συρματόπλεγμα της μηχανικής σου περιορισμένης ζωής. Αυτό θα έχει ως μοναδικό αποτέλεσμα, ο ορίζοντάς σου να περιορίζεται ακόμα περισσότερο. Θα γνωρίζεις ανθρώπους, που θα έχουν ιδέες και συμπεριφορές όμοιες με τις δικές σου.  

199. Ερώτηση: Η μηχανικότητα είναι το μοναδικό σημείο που πρέπει να μάθουμε να διακρίνουμε; 

Μπορείς να διακρίνεις τις αλλαγές στον εαυτό σου; Μπορείς να διακρίνεις ότι εκτός από μηχανές είμαστε "πολλοί άνθρωποι σε έναν";  Σήμερα έχουμε καλή διάθεση, αύριο όχι, σήμερα έχουμε κοφτερό μυαλό, αύριο είμαστε λίγο βραδυκίνητοι. Βλέπεις αυτές τις αλλαγές στον εαυτό σου; Αν τις "βλέπεις", αποκτάς την ικανότητα να τις δεις και στους άλλους.  

Έχουμε πολύ δρόμο προς την επίγνωση. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι είμαστε μηχανές και πολλά "Εγώ" σε ένα σώμα. Το να προσκολλήσεις στη μηχανή σου και σε ένα "Εγώ" κάνει την ζωή φαινομενικά πιο εύκολη, όμως είναι κάτι  επιζήμιο τόσο για τον Εαυτό σου όσο και για τους άλλους. Αυτή η διαδικασία σε περιορίζει και δεν σου δίνει τη δυνατότητα να προσφέρεις αγάπη. Μιλάμε για γνήσια ανιδιοτελή αγάπη, όχι την επιστήμη των εξωτερικών εντυπώσεων,  την ψεύτικη διεφθαρμένη αγάπη.

  

200. Ερώτηση: Ξεκινάει από λάθος συμπεριφορά η διάθεση που έχουμε να δικαιολογούμαστε; 

Απόλυτα. Το σημαντικότερο είναι να αντιληφθούμε ότι δεν θυμόμαστε τον εαυτό μας, δεν ανατρέχουμε σε αυτόν, και χάνουμε πάρα πολλά από αυτή την δυσλειτουργία. Όταν αναλογιστούμε πόσα πολλά χάνουμε, τότε σιγά-σιγά θα χτίσουμε μια παρόρμηση να θυμόμαστε τον εαυτό μας πιο συχνά. Δεν είναι όμως κάτι βαθμιαίο. Δεν γίνεται με το μυαλό αλλά μάλλον συναισθηματικά. Η αυτοενθύμηση ξεκινάει όταν ανατρέχεις στον εαυτό δια μέσου του συναισθηματικού σου κέντρου. Αλλά χρειαζόμαστε και κάποιον έλεγχο αυτού του κέντρου. Δεν μπορεί να γινόμαστε συνέχεια έρμαιο του θυμού, για παράδειγμα, και να περιμένουμε η ενατένισή μας να είναι καθαρή και δημιουργική. Παίρνει χρόνο, αλλά όταν ξεκαθαρίσουμε το τοπίο μέσα μας, τότε μπορούμε να δοκιμάσουμε να χρησιμοποιήσουμε ακόμη και τις διαφορές που αναδύονται με κάποιον δημιουργικό τρόπο. Οι δικαιολογίες έρχονται γιατί είναι η εύκολη λύση. Ξεκινάμε από τη θέση να αντιλαμβανόμαστε οτιδήποτε άλλο εκτός από τον εαυτό μας - άλλους ανθρώπους, στόχους, ιδέες, περιβάλλον επηρεασμού κλπ, πουθενά ο Εαυτός μας. 

Ταρατατζούμ, πρρρρρρρρρρρρρρ, κρρρρρρρρ, πιπ πιπ πιπ. 

Κλαπ κλαπ κλαπ κλαπ κλαπ πρρρρρρρρρρρρρρρρρρ 

(μουσική και ήχος από χειροκροτήματα και πορδές). 

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ