Last night a dj saved my life, ρε!!!

Μπορεί να μην καταφέρει να σώσει τις ζωές όλων, αλλά όταν ένας dj καταφέρνει να διασκεδάσει τον κόσμο του μαγαζιού και να τον ταξιδέψει σε διαφορετικούς κόσμους (δεν χρειάζονται ναρκωτικά για αυτό), σίγουρα τον γλυτώνει και από πολλές αρνητικές σκέψεις μέσα στο πλαίσιο της καθημερινότητας. Όταν μάλιστα στη συγκεκριμένη πόλη, η διασκέδαση είναι σχετικά άγνωστη έννοια, η επιτυχία του είναι ακόμα μεγαλύτερη. Αν δημιουργηθεί και η κατάλληλη ερωτική ατμόσφαιρα, ε, ναι τότε του χρωστάμε πολλά.

Ο αγαπημένος μου dj που έπαιξε στην Πρέβεζα πέρυσι ήταν ο Who Am I. Ήταν ένας από τους καλεσμένους djs (Blue Lagoon και NeaTPermaiK από Κορμοράνο, και οι πολύ γλυκές Jack In the Box) που παίξανε σε ένα μπαρ της πόλης και υπήρξα συν-διοργανωτής. Ο Who Am I μας πρόσφερε μια πολύ ωραία βραδιά με reggae, r 'n' b και dub ήχους. Γιατί αν δεν είναι επιτυχία να χορεύουν όλοι μέχρι τις τέσσερις το πρωί τότε ποια είναι. Δεν είμαστε στην Ibiza για να θεωρείται δεδομένο. Είμαστε σε μια πόλη (μπορεί να είναι φαινόμενο της χώρας, δεν μπορώ να πω) που για να προτιμήσει κάποιος να χορέψει αντί να κοιτάζει τους γύρω του πρέπει να έχει πιει και μάλιστα πολύ. Και βέβαια κάποιος δεν μπορεί να παρασυρθεί να χορέψει όταν δεν υπάρχει μια ροή στη μουσική ή όταν ο dj κάθεται σε καρέκλα. Όχι, ότι έχω πρόβλημα με τους djs καρέκλας, αλλά όταν θέλεις να κάνεις τον κόσμο να χορέψει, χρειάζεται μια σωματική συμμετοχή που η καρέκλα δεν βοηθάει καθόλου.

Και δημιουργείται το πρώτο μου ερώτημα. Ποιος θα είναι ο ιδιοκτήτης μαγαζιού στην επαρχία που θα ρισκάρει να φέρει κάποιους djs σαν τον Who Am I με αμοιβή τριακόσια ή τετρακόσια ευρώ όταν πληρώνει τους ντόπιους djs με σαράντα και πενήντα ευρώ; Ελπίζω να μην χρειαστεί να γίνει reality show στον ΑΝΤ1 με τίτλο "Ιδιοκτήτης μαγαζιού μόνος ψάχνει..." για να βρούμε έναν τέτοιο μαγαζάτορα.

Επίσης, όταν κάποιος αποφασίζει να φέρει έναν dj, καλό είναι να μην στηρίζεται μόνο από αυτή τη βραδιά για να βγάλει τα μεροκάματα των υπαλλήλων του (όχι ότι αποκλείεται να βγει και κέρδος και μάλιστα πολύ καλό!). Στα πάρτι με djs που διοργανώσαμε, όλα – κάποια λιγότερο άλλα περισσότερο – έβγαλαν τα λεφτά τους.

Ο βασικότερος λόγος όμως που αναζητάει ένας ιδιοκτήτης bar-club να προσκαλέσει κάποιον καλό dj είναι ότι ενδιαφέρεται για τη μουσική του μαγαζιού του. Και αυτό κανένας δεν μπορεί να το αμφισβητήσει.

Δεν λέω να καθιερωθεί η πρόσκληση djs σε εβδομαδιαίο επίπεδο, αλλά μια φορά το μήνα πρέπει να γίνονται τέτοιες βραδιές. Επίσης, δεν αναφέρομαι αποκλειστικά σε djs ηλεκτρονικής μουσικής, που στα clubs λόγω μεγέθους μπορεί να παίξει ένας καλοπληρωμένος dj (κάποιες φορές και μεγάλο όνομα από το εξωτερικό). Αναφέρομαι και σε μικρότερα bars που τους ταιριάζει διαφορετικό μουσικό ύφος. Στο Αγρίνιο στο πολύ όμορφο bar "Τρυποκάρυδος" για παράδειγμα έχει καθιερωθεί ο dj Florian J. Mikuta με balkan ήχους.

Μιλώντας με διάφορους "παντογνώστες" μου αναφέρουν συνέχεια για την ταυτότητα ενός μαγαζιού. Όταν όμως λένε για ταυτότητα σε μια πόλη με την αισθητική της Πρέβεζας, εννοούν ότι πρέπει να παίζονται τα ίδια τραγούδια κάθε βράδυ και μάλιστα με την ίδια σειρά. Έτσι, η καθημερινή ατάκα των συμπατριωτών μου "τα ίδια και τα ίδια" γίνεται θεσμός και στη μουσική των μαγαζιών. Ταυτότητα σημαίνει να γίνονται και διαφορετικές μουσικές βραδιές μέσα στην εβδομάδα και να μπορείς να τις υποστηρίξεις.



Τώρα θα μου πει κάποιος "Υπάρχει dj στην Πρέβεζα που να παίζει αποκλειστικά jazz ή balkan ή indie ή reggae; " "Όχι, δεν υπάρχει" θα απαντήσω εγώ. Και αυτό γιατί ελάχιστοι ασχολούνται αρκετά με τη μουσική είτε αυτή που παίζουν είτε γενικά. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ένας dj πρέπει να βρει δέκα τραγούδια τα οποία θα τα παίζει για τα επόμενα είκοσι με τριάντα χρόνια. Και άμα αλλάξει τη σειρά αυτών, όλοι να λένε ότι πειραματίζεται.

Επίσης, επειδή τα περισσότερα μπαρ σε μια επαρχιακή πόλη κυρίως θέλουν να κρατήσουν θαμώνες διαφορετικών ηλικιών και γούστων και μάλιστα το εξειδικευμένο κοινό δεν είναι μεγάλο τότε καλείται ο οποιοσδήποτε dj να παίξει με μια ποικιλία στα είδη μουσικής. Μπορώ να προτείνω κάτι; Να ξεκινάει κάποιος με dub, r n' b ή με alternative, post /rock ήχους και να το εξελίξει σε κάτι πιο χορευτικό από house, dubstep, techno μέχρι και drum n' bass, αν ο κόσμος έχει ξεφύγει τόσο πολύ. Και να μπορεί να ακολουθήσει μια ροή. Βέβαια το να μιξάρει κανείς όλα αυτά τα είδη με επιτυχία θέλει αρκετή δουλειά. Ας δει όμως μέσα σε αυτή την ποικιλία ήχων και συναισθημάτων πως αντιδράει το κοινό. Σχεδόν κανένας ερασιτέχνης dj δεν θα ασχοληθεί τόσο για να αποκτήσει μια καλή τεχνική, αλλά με καλή διάθεση μπορεί να μεταδώσει στον κόσμο συναισθήματα και όλοι να περάσουν καλά.

Από την άλλη καταλαβαίνω ότι ένας dj θέλει να παίξει τις μουσικές που του αρέσουν περισσότερο. Όντως έχουν τύχει βραδιές είτε με καλεσμένους είτε με ντόπιους djs που η μουσική ήταν αρκετά εξειδικευμένη. Για να μην τυχαίνει απλώς, αλλά να δημιουργηθεί κάποια ομάδα ανθρώπων που θα ακολουθούν ένα συγκεκριμένο dj, πρέπει πραγματικά να γίνεται σωστή προώθηση και το πιο σημαντικό είναι όλοι οι υπεύθυνοι του μαγαζιού – από barman μέχρι σερβιτόρους και ιδιοκτήτες – να το υποστηρίξουν. Γιατί αν περιμένεις να κάνεις μια ειδική μουσική βραδιά χωρίς να κάνεις μια παραπάνω προσπάθεια, μάλλον ουσιαστικά θα επιβεβαιωθεί η γνώμη των πανταχού "παντογνωστών" ότι η επαρχία δεν σηκώνει πειραματισμούς...

Εκεί που θέλω να καταλήξω (επιτέλους!!) είναι ότι πρέπει με κάποιον τρόπο να σπάσει αυτή η μονοτονία όπου όλοι οι djs παίζουν μια βαρετή lounge ή εμπορική house μουσική και μάλιστα χώνουν και σφήνα κάποιο σκυλάδικο. Και επιπλέον να αλλάζουν τα MP3 μεταξύ τους. Καλό είναι ο οποιοσδήποτε dj να σκέφτεται τον κόσμο (όπως τουλάχιστον έχει φανταστεί τι ακούει ο κόσμος), αλλά θα πρέπει να ανανεώνεται κιόλας.

Και είναι κρίμα οι στερεότυπες γνώμες για ταυτότητα να ακούγονται από νεαρούς ανθρώπους και όχι μόνο από τους παππούδες τους. Και αυτοί οι άνθρωποι να είναι ιδιοκτήτες μαγαζιών, ραδιοφωνικοί παραγωγοί και djs. Αυτό σημαίνει για μένα έλλειψη ταυτότητας γιατί προφανώς σκέφτονται όλοι με τον ίδιο τρόπο.

Και για να γίνω πιο κατανοητός, κάποιες μέρες πριν πέρασα από το Νηπιαγωγείο στο Γκάζι, Αθήνα. Το Νηπιαγωγείο είναι από τα λίγα ίσως μαγαζιά που αποτελεί εγγύηση ότι θα περάσεις καλά και θα χορέψεις. Γιατί και στην Αθήνα το φαινόμενο «Κοίτα με να σε κοιτώ για να πιούμε το ποτό» είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο. Βέβαια στην Αθήνα δεν ξέρεις τους θαμώνες ενός μαγαζιού. Στην επαρχία όλοι λίγο πολύ γνωρίζονται μεταξύ τους και αυτό είναι ακόμα πιο βαρετό. Μπορεί και στην περίπτωση του Νηπιαγωγείου ο dj να μην είχε καθαρή ροή στη μουσική του. Πολλές φορές άλλαζε κάποια μουσικά είδη χωρίς επιτυχία και φάνηκε ότι κυρίως εξειδικεύονταν σε funky/r n'b ήχους γιατί αυτό το είδος μίξαρε πιο επιτυχημένα. Επιπλέον, δεν ακολούθησε εξ ολοκλήρου όλους τους "συνειρμούς" του. Έπαιξε κάποια κομμάτια drum n' bass, αλλά γρήγορα επανήλθε σε dub και reggae πάλι γιατί μάλλον «φοβήθηκε» να κρατήσει ολόκληρο session με αυτή την τόσο ιδιαίτερη μουσική. Σίγουρα όμως με την ενέργειά του και κυρίως τις funky επιλογές του μας κράτησε όλους σε μια ευχάριστη ευδαιμονία και εγρήγορση. Και αυτό ήταν αρκετό για να παραμείνουν όλων τα χέρια ψηλά μέχρι τα ξημερώματα.

Last night a dj saved my life... Και αν δεν μου έσωσε τη ζωή, τουλάχιστον πέρασα καλά.