ΣΧΟΛΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ (Μέρος 29ο), του Νίκου Τριανταφυλλόπουλου

  

                       

"There is no way to it and a method to it is the invention of a greedy brain. All the ways and means of the calculating self must be destroyed wholly: all going forward or backward the way of time must to an end without tomorrow. Meditation is destruction - it’s a danger to those who wish to lead a superficial life and a life of fancy and myth", Khrisnamurti.

                                     

 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΟΙΝΟΥ (συνέχεια)

163. Ερώτηση: Πόσο εύκολο είναι να παγιδευτούμε στις ίδιες μας τις σκέψεις;

Όλες οι ανθρώπινες έννοιες είναι προβολές του ανθρώπινου πνεύματος, άρα απατηλές. Δε βλέπουμε την πραγματικότητα, την αντιλαμβανόμαστε (όπως νομίζουμε εμείς πως είναι). Ό,τι βλέπουμε είναι μια ερμηνεία της πραγματικότητας, που βασίζεται σε υποκειμενικά, ελαττωματικά ή προκατειλημμένα παραδείγματα. Αυτό έχει επιπτώσεις στην αντίληψή μας σχετικά με τον άνθρωπο και τον κόσμο. 

164. Ερώτηση: Πως είναι δυνατόν να απαλλαγούμε από την ψυχολογική δομή της κοινωνίας, να απαλλαγούμε δηλαδή από την ουσία της διαμάχης;

Για να κατανοήσουμε και να απαλλαγούμε από κάθε είδους πρόβλημα, χρειαζόμαστε ευρεία μεταχείριση της ενέργειάς μας. Χρειαζόμαστε μεράκι και πάθος, διάρκεια και επιμονή. Δεν εννοούμε ενέργεια φυσική, σωματική, νοητική που θα εκδηλώνεται με μορφή αντιπαλότητας ή και αγριότητας ακόμη. Όσο αφήνουμε το μυαλό μας να χοροπηδάει με τα εξωτερικά ελατήρια, θα γινόμαστε ανόητοι-κατευθυνόμενοι-άβουλοι. Τα ναρκωτικά κάθε είδους, είτε αλκοόλ είτε εκκλησία, είτε διαφήμιση, είτε μια προφορική ή γραπτή λέξη,  δίνουν μια παροδική αίσθηση ικανοποίησης, όμως αυτή σβήνει όταν και η επήρρεια σβήσει. Είμαστε όλοι εξαρτημένοι σε κάτι. Δεν μπορούμε να ζήσουμε εντελώς μόνοι, όμως είναι καλύτερα να αντιληφθούμε ότι συν-ταξιδεύουμε, δεν χρειάζεται να περιμένω εγώ εσένα και εσύ να περιμένεις εμένα. Η ανακάλυψη έρχεται ατομικά στον καθένα. Η ατομική ανακάλυψη είναι που δίνει ενεργητικότητα και δύναμη.

165. Ερώτηση:  Το να ανακαλύψω την αιτία, θα με κάνει ανεξάρτητο;

Η ανακάλυψη της αιτίας, είναι νοητική. Δεν απελευθερώνει το μυαλό. Ίσως εξαλείψεις την αιτία εξάρτησης, τη διαγράψεις, και μια άλλη αιτία θα έρθει να εξαπλωθεί. Η απλή νοητική παραδοχή, δεν απελευθερώνει. Πλήρης απελευθέρωση έρχεται όταν βλέπουμε ολόκληρη τη δομή και τη φύση της μηχανικής διέγερσης και πως η εξάρτηση κάνει το μυαλό ανόητο, βραδυκίνητο, απενεργοποιημένο. Όσο βλέπω τη ζωή, δια μέσου κάποιου ιδιαίτερου φίλτρου, ή δια μέσου κάποιας εμπειρίας που αποκόμισα κάποια στιγμή στο παρελθόν, ή μέσω κάποιας συγκεκριμένης γνώσης που δήθεν "σπούδασα" για χρόνια, ή με φόντο κάποια κοινωνική ή οικογενειακή θέση και παράδοση, δημιουργώ "Εγώ", αλλά δεν μπορώ να δω ολοκληρωμένα. Ανακαλύπτω διαλεκτικά, μέσω ανάλυσης την αιτία εξάρτησής μου, όμως η σκέψη εκ φύσεως είναι τεμαχισμένη, αν δεν απομακρύνω τη σκέψη, δεν βλέπω "ότι είναι", την όλη εικόνα. Όταν υπάρχει τεμαχισμός υπάρχει διαρροή ενέργειας.

166. Ερώτηση: Όμως το να δω με ποιόν βρίσκομαι σε διαμάχη δεν θα με βοηθήσει να αποφύγω προστριβές στο μέλλον;

Δεν θέλω να μάθω με ποιον βρίσκομαι σε διαμάχη, δεν με ενδιαφέρει η ρηχή περιφερειακή διαμάχη με κάποιον. Αυτό που μας απασχολεί εδώ είναι γιατί η διαμάχη ως αρχή, υπάρχει πάντοτε και παντού; Αν θέσουμε το ερώτημα με αυτόν τον τρόπο, είναι εντελώς διαφορετικό από κάποια περιφερειακή προσωπική διαμάχη. Φτάνουμε έτσι στον πυρήνα του προβλήματος. Βλέπουμε το βαθύτερο ζήτημα και βλέπουμε ότι η διαμάχη πηγάζει από την επιθυμία. Πριν λοιπόν από την διαμάχη, μάλλον πρέπει να εξετάσουμε την επιθυμία ως πηγή διαμάχης. Μέσα μας, είμαστε σε μια διαρκή κατάσταση αντιφάσεων, και αυτές οι αντιφάσεις προέρχονται από επιθυμίες, θέλουμε τη μία στιγμή το ένα την άλλη στιγμή θέλουμε το άλλο. Είναι το κυνήγι της ρηχής ευχαρίστησης και της αποφυγή του πόνου, γυρνάμε  ξανά στις τέσσερις δονήσεις.

 

167. Ερώτηση: Η δυαδικότητα είναι μέρος της φύσης. Όταν κάνουμε κάτι ευχάριστο και κάτι δυσάρεστο κάνουμε την ίδια προσπάθεια; Νομίζω πως όχι...

Ήδη λοιπόν είμαστε διαιρεμένοι: κάτι ευχάριστο και κάτι δυσάρεστο. Η δυαδικότητα στη φύση υπάρχει για να κρατάει ισορροπία, μιλάμε για αντίθετες όμως αλληλοσυμπληρώμενες δυνάμεις: Φως–Σκοτάδι, Άντρας–Γυναίκα, Κρύο-Ζεστό. Όμως εδώ μιλάμε για τον εσωτερικό μας κόσμο, για μια δυαδικότητα που μπλέκει στα γρανάζια του μυαλού και γίνεται πολυπλοκότητα. Ο φυσικός νόμος έχει πάει περίπατο. Έτσι ας ρωτήσουμε καλύτερα: "για ποιο λόγο έχουμε αυτή την δυαδικότητα μέσα μας;" Μην περιμένεις απάντηση, πρέπει να εξασκήσεις το μυαλό σου για να βρεις απάντηση. Οι λέξεις που χρησιμοποιώ, είναι ο καθρέπτης πάνω στον οποίο θα κάνεις την δική σου παρατήρηση. Γιατί έχουμε συνέχεια αυτή τη διπλή γλώσσα να μιλάει μέσα μας ακατάπαυστα; Μήπως γιατί κουβαλάμε συνέχεια αυτό το αρρωστημένο δεν-είναι-έτσι-θα-έπρεπε-να-είναι-αλλιώς; Έχουμε τον περιορισμό μας του τι είναι σωστό και τι είναι λάθος. Το να σκεφτούμε το αντίθετο της διαμάχης θα μας φέρει από μόνο του ειρήνη; Όχι. Το να σκεφτούμε το αντίθετο της ζήλειας, θα μας φέρει ικανοποίηση; Όχι. Το να πούμε ότι ο κόσμος είναι τόσο όμορφος ενώ στην πραγματικότητα είναι πολύ άσχημος, θα κάνει τον κόσμο "αγγελικά πλασμένο"; Φυσικά όχι. Το να χρησιμοποιούμε το αντίθετο ως μοχλό για να απαλλαγούμε από ότι-είναι, θα μας κάνει να διαγράψουμε αυτό το δυσάρεστο ότι-είναι; Φυσικά όχι. 

Μήπως χρησιμοποιούμε το αντίθετο για να αποφύγουμε το γεγονός ότι δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το ότι-είναι; Ή μήπως είναι η ανόητη προπαγάνδα, η ανόητη εκπαίδευση που έχουμε αιώνες τώρα, και που λέει ότι πρέπει να έχεις κάτι ιδεώδες ώστε να το συγκρίνεις με το ότι-είναι και έτσι να αποφύγεις το παρόν με ότι αυτό συνεπάγεται; Έχουμε προγραμματιστεί, ότι το να έχουμε ένα ιδανικό μας βοηθάει να απαλλαγούμε από το ότι-είναι, όμως δυστυχώς αυτό δεν λειτουργεί. Αυτού του είδους οι προσεγγίσεις, οδηγούν αναπόφευκτα σε υποκρισία. Μπορεί να φουσκώνεις από σιγουριά ότι έχεις απαλλαγεί από τη βία για το υπόλοιπο της ζωής σου και καθόλη τη διάρκεια της ζωής, να πετάς δεξιά και αριστέρα σπόρους βίας.

Ταρατατζούμ, πρρρρρρρρρρρρρρ, κρρρρρρρρ, πιπ πιπ πιπ.

Κλαπ κλαπ κλαπ κλαπ κλαπ πρρρρρρρρρρρρρρρρρρ

(μουσική και ήχος από χειροκροτήματα και πορδές).

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ