ΣΧΟΛΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ (Μέρος 30ο), του Νίκου Τριανταφυλλόπουλου

"If one treats the whole world with cordiality and keeps one’s earthenware pot ever filled with manifest sincerity, how could those who come in response ever be limited to one single road? Thus, surely "there will be good fortune brought on by others"

                                     I Ching- the classic of changes – Hexagram 8- Bi (closeness)

"Τhe evil man associated with Pi (obstruction) make it an unfit time for the noble man to practice constancy. Thus, the great depart, and the petty arrive"

                                      I Ching- the classic of changes- Hexagram 12- Pi (obstruction)

 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΟΙΝΟΥ (συνέχεια)

168. Ερώτηση: Ποια είναι η φυσιολογική κατάσταση του χαρακτήρα μας; 

Η επιδεξιότητα για ανάπτυξη.  Να σταματήσουμε να λέμε ψέμματα. Έχουμε δημιουργήσει ένα τεράστιο οπλοστάσιο ψεμμάτων. Είναι τόσα πολλά, που φαίνεται, στην καθημερινότητα, πως δεν υπάρχει όριο ούτε ορισμός του τι είναι ψέμμα, είναι τόσο φυσιολογικό το ψέμμα στην ζωή μας. Ψευδόμαστε χαρούμενοι. Oι άνθρωποι δεν γνωρίζουν και νομίζουν ή υποκρίνονται πως γνωρίζουν. Άλλες φορές είναι λόγω λάθους. Άλλες, ο ψεύτης έχει επίγνωση ή χρησιμοποιεί το ψέμμα για λόγους εντυπωσιασμού, παραπληροφόρησης, προστασίας, κλπ. Ποιά είναι η ρίζα του ψέμματος; Πρέπει να ξεχωρίσουμε ότι άλλο είναι η φαντασία και η κατασκευασμένη πραγματικότητα και άλλο η αλήθεια.

169. Ερώτηση: Αν παρεκκλίνουμε από το στόχο μας, και βρεθούμε για κάποιο λόγο μακριά από αυτόν, πως μπορούμε να επανέλθουμε;

Νέες εντυπώσεις και καινούρια σημεία κατανόησης θα δώσουν κίνητρο για μια νέα προσπάθεια. Αρκεί να έχουμε τους δέκτες μας ανοικτούς, να είμαστε έτοιμοι. Συχνά αναρωτιόμαστε γιατί καταλάβαμε τα γεγονότα τόσο αργά, και πως άραγε θα πράτταμε αν γνωρίζαμε τις κατευθύνσεις νωρίτερα. Είναι η προϋπόθεση της σύνδεσης με κάτι βαθύτερο, με την ανάπτυξη της κατανόησης. Η κατανόηση (επίγνωση) είναι ένας δρόμος που δεν σταματάει ποτέ. Το καλό δημιουργείται, δεν μπορεί να συμβεί από ατύχημα. Η επίγνωση δεν σημαίνει απαραίτητα αλλαγή, ή φυγή από τις υπάρχουσες καταστάσεις, μπορεί να σημαίνει επαγρύπνηση και καλύτερη εκμετάλλευση των δυνατοτήτων. 

Κάπου κρύβεται η προσπάθεια της μη προσπάθειας. Ακούγεται λίγο άτοπο. Η προσπάθεια είναι απαραίτητη, έπειτα οδηγούμαστε σε νέα προσπάθεια. Αλλά πριν την προσπάθεια είναι απαραίτητη η αντίληψη (νόηση). Χωρίς την αντίληψη οι προσπάθειες είναι χάσιμο χρόνου. Η επόμενη προϋπόθεση, είναι η εγκατάλειψη της προσπάθειας: με την έννοια να μην έχουμε καμία προσδοκία για το αποτέλεσμα. 

170. Ερώτηση: Άρα είναι δυνατόν να δημιουργήσουμε καινούριους νόμους σε αυτήν την πορεία της προσπάθειας;

Αντί για δημιουργία νέων νόμων, άρα περιορισμών, θα ήταν καλύτερο να μελετούσαμε τα μεσοδιαστήματα ανάμεσα στις προσπάθειες, να δούμε τις αντιδράσεις μας και τι καταστάσεις δημιούργησαν και από εκεί να μάθουμε. Τι να κάνουμε τους νόμους όταν δεν υπάρχει επίγνωση; Ένας τεράστιος αριθμός ανθρώπων, σπουδάζει νόμους για πολλά χρόνια, χωρίς επίγνωση. Αν καταλάβαιναν αυτούς τους νόμους, θα έβλεπαν πως πολλοί από αυτούς δεν είναι εφαρμόσιμοι στην ροή της ζωής. Καθένας μας μπορεί καταλάβει τι είναι όλοι αυτοί οι νόμοι και πως γίνεται να δημιουργούν μηχανική μη-ανάπτυξη. Υπάρχουν νόμοι, πριν από τη γέννησή μας. Κάποιοι νόμοι, όπως οι θρησκείες, είναι νεκροί, δεν προωθούν την προσωπική ανάπτυξη. Αυτούς τους νόμους οφείλουμε να τους ξεσκαρτάρουμε. Από την άλλη αν προσελκύεις σωστούς νόμους, προειδοποιείσαι την κατάλληλη στιγμή, μεταστρέφεσαι την κατάλληλη στιγμή, προχωράς χωρίς να κοιμάσαι, μεταλλάσεις τις άσχημες καταστάσεις σε κάτι καλό, συσσωρεύεις δύναμη από τις εμπειρίες. Αυτούς τους νόμους οφείλεις να τους ακολουθείς. 

171. Ερώτηση: Υπάρχει κάποιος τρόπος να αυξήσουμε το επίπεδο της κατανόησης μας;

Αμέτρητοι τρόποι. Προπαντός να κοπιάσουμε απέναντι στους φραγμούς. Εξαλείφοντας τους φραγμούς,  καταλαβαίνουμε περισσότερα. Πρέπει να βρεις τους αντίστοιχους δικούς σου φραγμούς. Πρέπει να βρεις ποιος είναι ο δικός σου τρόπος να γκρεμίσεις τα τείχη. Γενικά θα δεις στον δρόμο, διαφορετικά κλισέ σκέψεων που σε κρατάνε δέσμιο, σε περιορίζουν, η προσπάθεια θα είναι διαφορετική,  η γεύση όταν κερδίζεις ή χάνεις θα είναι επίσης διαφορετική. Η δυσκολία που αντιμετωπίζει ένα άλλο πρόσωπο ίσως να φαίνεται πως δεν είναι τόσο μεγάλη για σένα, οι δικές σου δυσκολίες να σου φαίνονται βουνό κλπ, αλλά δεν είναι τίποτα αδύνατον. Τίποτα αδύνατον δεν απαιτείται από σένα. Παραμένεις σταθερός στις αξίες, πετάς τα άχρηστα από πάνω σου, δρας με συγκεκριμένους τρόπους και συνεχίζεις. Σπουδάζεις τον εαυτό σου, μαθαίνεις να διακρίνεις τα εμπόδια, τι σε κρατάει μακριά από το να κατανοήσεις τα πράγματα. Δεν μπορεί να γίνει την ίδια στιγμή, απαιτεί χρόνο. Μερικές φορές βρίσκεις τους φραγμούς αμέσως, άλλες φορές χρειάζεται περισσότερο χρόνος, και άλλες φορές χρειάζεται προσπάθεια πριν καν ο φραγμός εμφανιστεί.

172. Ερώτηση: Είναι ο διαλογισμός μια πρακτική που υπνωτίζει το μυαλό μας;

Ο διαλογισμός δεν είναι μια πρακτική που θα ακολουθήσουμε για να υπνωτίσουμε το μυαλό μας. Από την άλλη, δεν είναι μια τεχνική που θα μετατρέψει το μυαλό μας σε κάτι "αναπαυτικό". Το να προσπαθούμε να πλάσουμε τη σκέψη μας σε κάτι άβουλο και να το ονομάσουμε "ήρεμο", δείχνει πνευματική φτώχεια. Το να προσπαθούμε απεγνωσμένα να βρούμε, "ένα μέσο σωτηρίας" δείχνει παράνοια και στενά όρια αντίληψης. Τι είναι αυτή η "σωτηρία"; Θα ήταν προτιμότερο να αναρωτηθούμε πως θα απαλλαγούμε από τους "σωτήρες". 

Το μεγαλύτερο λάθος του ανθρώπου είναι να πιστεύει ακόμα, πως η γη φτιάχτηκε γύρω του για εκείνον. Ο άνθρωπος νιώθει συνέχεια μια "ανάγκη" να κλειδώνεται γύρω από τα πρέπει και τις πεθαμένες ιδέες του, να προσπαθεί να αλλάξει το σύμπαν με σκοπό να πετύχει κάτι, να καθιερώσει τα δικά του μικρά ψεύτικα "Εγώ" του εις βάρος των άλλων. 

Αντίθετα ο διαλογισμός οφείλει να αντικατοπτρίζει μια κατάσταση "εσωτερικού πλούτου", να χρησιμοποιεί οτιδήποτε συμβαίνει στο μυαλό. Όσο περισσότερο χώρο δίνουμε στην ηρεμία, τόσο ο χώρος θα γίνεται πιο αποδοτικός, το έδαφος θα γίνεται πιο γόνιμο. Ο διαλογισμός δίνει ένα τεράστιο λιβάδι σε έναν ορμητικό ταύρο. Ο ταύρος θα δείχνει αεικίνητος στο τεράστιο λιβάδι αλλά κάποια στιγμή, επειδή υπάρχει τόσος πολύ χώρος, η αεικινησία δείχνει άσχετη. Ο ταύρος τρέχει και τρώει, τρέχει και τρώει κι έπειτα χαλαρώνει και κοιμάται. 

Το μυαλό κοιμάται και την ίδια στιγμή είναι ενεργητικό και δραστήριο.

Ταρατατζούμ, πρρρρρρρρρρρρρρ, κρρρρρρρρ, πιπ πιπ πιπ.

Κλαπ κλαπ κλαπ κλαπ κλαπ πρρρρρρρρρρρρρρρρρρ

(μουσική και ήχος από χειροκροτήματα και πορδές).

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ