ΣΧΟΛΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ (Μέρος 31ο), του Νίκου Τριανταφυλλόπουλου



Have you ever thought about this word "understand"? It means standing under you. It is strange that this word has by and by taken a meaning which is far fetched from the original idea: anything that you can make stand under you, that is under your thumb, under your power, under your shoe, you are the master of. People have been trying to understand life in that same way, so that they could put life also underneath their feet and declare, "we are the masters. Now there is nothing which is not understood by us." But it is not possible. Whatever you do life is a mystery and is going to remain a mystery. 
                                                                                                                  OSHO 

"If there is a way to overcome the suffering, then there is no need to worry. If there no way to overcome the suffering, then there is no use in worrying”.
                                                                                                            SHANTIDEVA 


 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΟΙΝΟΥ (συνέχεια)

173. Eρώτηση: Γιατί είμαστε συνέχεια αγκιστρωμένοι στο παρελθόν, ή αντίθετα, κάνουμε σχέδια για το μέλλον, όμως ποτέ μα ποτέ δεν χαιρόμαστε το τώρα; 

Το παρελθόν είναι  όνειρο. Το μέλλον είναι αντικατοπτρισμός. Το παρόν είναι σύννεφο που περνάει. Η πραγματική  αντίληψη αναγνωρίζεται μόνο στο εδώ και τώρα.  Η σκέψη είναι δυνατή. Αλλά αυτό που προηγείται της σκέψης, η ρίζα της, είναι ο σπόρος της συμπαντικής δύναμης. Ελάχιστα μας ενδιαφέρει η τροφή του μυαλού. Δεχόμαστε μοιρολατρικά ότι μας σερβίρεται, από τον οποιονδήποτε. Το μυαλό είτε παραλύει είτε παίρνει τη διαδρομή λανθάνουσας εξέλιξης. Είναι σαν να κουβαλάμε μόνιμα, μια ωρολογιακή βόμβα. Αν δώσουμε την πρέπουσα σημασία στην υγιεινή του μυαλού μας, θα δούμε πως είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητο να το ηρεμούμε δια μέσου του διαλογισμού. Το μυαλό είναι που μπερδεύεται και μισεί, φθονεί, θυμώνει, αναλύει, κάνει μακροχρόνια άτοπα σχέδια. Παρατηρώντας το όμως, το διαπερνάμε. Το βάζουμε στη θέση του. Αλλιώς το αφήνουμε να αποφασίζει για εμάς: σήμερα του αρέσει κάτι που αύριο το συχαίνεται, και αύριο θα αγαπήσει κάτι που σήμερα το μισεί. Βρίσκεται παντού και πουθενά. Και το χαρακτηρίζουμε ως μυστήριο, γιατί δεν το ξέρουμε, δεν το τιθασεύουμε, μας καταπιέζει με την αστάθειά του. Είναι σαν βόας, που τρώει συνέχεια χωρίς να νιώθει γεύση ή ευχαρίστηση. Το ονομάζουμε μυστήριο, γιατί κατασκηνώνει βρυχώντας. Είναι γεμάτο "θέλω" και αμφιθυμία. Πιάνεται στην πετονιά και καταπίνει εύκολα το δόλωμα της ασημαντότητας, αγνοώντας ταυτόχρονα το ουσιώδες. Γυρίζει το βλέμμα του με αποστροφή, μπροστά στο ποτήρι με το νέκταρ, με αντάλλαγμα να γευτεί κάτι άγευστο, μόνο και μόνο επειδή το γνωρίζει και το έχει συνηθίσει. Έχει υφάνει ένα φαντασμαγορικό ιστό, με αυτο-ψευδαισθήσεις και μασκαρέματα. Είναι ο μεγαλύτερος εφευρέτης αναγκών και πρέπει. Γυρίζουμε συνεχώς τον τροχό του μυαλού, εκείνο αναπτύσσει ιλλιγιώδη ταχύτητα και είναι αδύνατο να το σταματήσουμε. Τρέχει εδώ και εκεί, πετάγεται με τη σκέψη σε χρόνο και τόπο. Αν σταματήσει όλη αυτή η φασαρία, αναδύεται μπροστά μας ένα νέο μοντέλο ζωής. Με βασικές έννοιες "Βλέπω-Διορώ-Νιώθω". Το φιλμ τελείωνει και ο θεατής βλέπει το λευκό πανί και το λευκό πανί ντύνεται με όλα τα χρώματα του σύμπαντος. 

174. Ερώτηση: Η ανασφάλεια για το μέλλον είναι που μας κάνει να χάνουμε τον δρόμο μας, να χάνουμε την όρεξή μας για ζωή ή είναι κάτι άλλο βαθύτερο; 

Δεν έχουμε μάθει να διαχειριζόμαστε τις νευρώσεις μας. Δεν έχουμε μάθει να προχωράμε συνετά με το ψυχικό μας περιεχόμενο. Αν απογυμνώσουμε τις σκέψεις μας, αν κόψουμε τον ομφάλιο λώρο "μηχανική σκέψη-μηχανική αντίδραση", και δούμε αυτό που θα παρουσιαστεί μπροστά μας, ως εξέλιξη, έστω και ενοχλητική μερικές φορές, αλλά εξέλιξη, οι σκέψεις θα πάψουν να είναι διαπεραστικές, θα παραμένουν ως επιφανειακή ενόχληση, ως σύννεφο που περνάει. Αλλιώς το κτίσιμο των φυλακών υψίστης ασάφειας προχωράει: μια ένταση συν μια ένταση ίσον δύο εντάσεις, και πολλές εντάσεις αργότερα. Μια νεύρωση συν μια νεύρωση ίσον δύο νευρώσεις και πολλές νευρώσεις αργότερα. Όταν κάποιος φοβάται το φόβο του, υπάρχουν δύο φόβοι και πολλοί τέτοιοι αργότερα. 

175. Ερώτηση: Ανακάλυψα πως όταν βρω μια μέθοδο για να θυμάμαι τον εαυτό μου, αυτό μερικές φορές συμβαίνει και άλλες όχι. Πρέπει να βρίσκω συνεχώς μεθόδους για να εντείνω την αυτοενθύμηση; 
  
Ας το πάρουμε σαν γεγονός, χωρίς μεγάλη ανάλυση. Οι μέθοδοι δεν γίνεται να δουλεύουν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η ζωή τρέχει και εμείς οφείλουμε να τρέξουμε μαζί της, είναι  βασική αρχή ολόκληρης της νοητικής και φυσικής μας ζωής. Συνήθως παρατηρούμε μόνο τις αλλαγές στις διάφορες σχέσεις μας. Στις μόνιμες, διαρκείς σχέσεις ρουτίνας, δεν το νιώθουμε, το προσέχουμε μόνο στις αλλαγές. Μια λύση είναι να χρησιμοποιούμε ένα είδος συναγερμού, όταν αρχίζει το συνηθισμένο. Αν ρυθμίσουμε το ξυπνητήρι να ακούγεται μόνιμα στο ερέθισμα του συνηθισμένου, θα παρατηρήσουμε τουλάχιστον μετά τον ήχο του, και σημαίνει ότι μπορούμε να επιλέξουμε αν θα σηκωθούμε ή θα συνεχίσουμε τον ύπνο. 

Ταρατατζούμ, πρρρρρρρρρρρρρρ, κρρρρρρρρ, πιπ πιπ πιπ. 
Κλαπ κλαπ κλαπ κλαπ κλαπ πρρρρρρρρρρρρρρρρρρ 
( μουσική και ήχος από χειροκροτήματα και πορδές). 


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Σχόλια