Armagidon (party) @ No Name Bar, Preveza

Πρώτα απ'όλα να ευχαριστήσω όλους όσους ήρθαν και υποστηρίξανε τη συγκεκριμένη εκδήλωση. Υπήρξε αρκετή μερίδα του κόσμου, που ήρθε για το πάρτι και αυτό αν μη τι άλλο προσφέρει ιδιαίτερη ικανοποίηση.

Για να είμαι ειλικρινής, για το χθεσινό πάρτι του "Armagidon ή Αρμαγιδών" είχα αρκετές προσδοκίες και τις τελευταίες ημέρες ήμουν σε ιδιαίτερη εγρήγορση. Και για το πως θα στηθεί, αλλά και για τις μουσικές που θα επιλεχθούν.

Η αφίσα πέτυχε το σκοπό της, και για όσους κατάλαβαν το χιουμοριστικό σχόλιο (υπάρχει και άλλη αναφορά σε γίδα πέρα από το "πείραγμα" στη λέξη Αρμαγεδών, αλλά αυτό αναφέρεται κυρίως στους κατοίκους του χωριού μας, σαν προσωπικό ή τοπικό αστείο) το διασκεδάσανε αντίστοιχα. Δεν είχα κανένα σκοπό να θίξω ανθρώπους. Και μάλιστα ανθρώπους που εκτιμώ. 

Μουσικά ήθελα να υπάρξει ελευθερία, να μην σταθούμε ιδιαίτερα σε ένα είδος, πέρα ίσως από το "rock" στοιχείο, μιας και το μαγαζί είναι rock bar. Καταλαβαίνω ότι υπάρχουν αρκετές διαστάσεις στην rock ταυτότητα ενός μαγαζιού. Στο συγκεκριμένο μαγαζί βέβαια, μουσικά τουλάχιστον, δεν έχουν υπάρξει τόσες εκπλήξεις, κατά τη γνώμη μου. Με τον φίλο Arisch είχαμε συνεργαστεί και στο παρελθόν και μάλιστα και σαν dj duo "Little Devils". Είναι ένας dj που ενδιαφέρεται για τον ήχο του και μουσικά θα έδινε τον "electronica/indie" χαρακτήρα στη βραδιά. Και το έκανε 100%!! ;-) Big Up!!

Όσον αφορά το δικό μου σετ, ετοίμασα διαφορετικά sessions, κρατώντας και ένα μπασάτο session. Η λογική μου ήταν να συνδυαστούν μουσικά οι Villagers of Ioannina City με τους Terror X Crew και τον Bug ή οι Can με τους Fleetwood Mac, οι Electrelane με τους Second Coming κλπ κλπ. Αλλά με τη λογική του bar, της νυχτερινής διασκέδασης, όχι κάποιας θεματικής εκπομπής. Η βασική μου λέξη-κλειδί ήταν "ΕΝΤΑΣΗ".

Επίσης, ήθελα να παίξω και βινύλια. Οπότε δημιουργώντας τα παραπάνω sessions έβαλα στην τσάντα μου γύρω στα 40 άλμπουμ, αλλά και σινγκλάκια. Μέχρι να βρεθεί, όμως, ένα πικάπ υπήρξε μαραθώνιος. Ένα ΜΚΙΙ είχε κλαπεί, ένα άλλο ήταν σε κάκιστη κατάσταση, ένα τρίτο είχε κόλλα στη σύνδεση RCA και βρέθηκαν και καμιά ογδονταριά βινύλια στην αποθήκη του μαγαζιού, που δυστυχώς δεν θα ξαναδούν το φως της ημέρας αν δεν μπει κάποιος να την καθαρίσει. Μπορεί ο ίδιος να τα πετάξει και στα σκουπίδια σαν αχρείαστα... Δυστυχώς, πολλοί ιδιοκτήτες μπαρ που έχουν χρόνια μαγαζιά και με την αλλαγή όλης της λογικής της τέχνης του dj που δεν παίζει την δισκοθήκη του μαγαζιού (είμαι υπέρ της αυτονομίας βέβαια) ή που παίζει με τον υπολογιστή, τόσο τα πικάπ όσο και τα βινύλια έχουν συνήθως κατάληξη, που δεν αρμόζει. Αναρωτιέμαι αν κάποιος έπαιρνε όλο αυτό το υλικό για να το διατηρήσει και οι συγκεκριμένοι ιδιοκτήτες να το δίνανε απλόχερα αφού οι ίδιοι δεν νομίζω ότι θα ξαναακούσουν τα συγκεκριμένα βινύλια... Εντάξει, ας μην ανοίξω διαφορετικό κεφάλαιο!

Ας επανέλθω στο πάρτι. Με το που συνδέσαμε τα μηχανήματά μας, συνειδητοποιήσαμε ότι από τα ηχεία του μαγαζιού παίζουν τα μισά. Μετά από καμιά ώρα "χάους" και εφόσον είχε αρχίσει να έρχεται κόσμος, παίξαμε με ότι είχαμε. Κανένας δεν μπόρεσε να φτιάξει το πρόβλημα και οι ηχολήπτες του μαγαζιού ήταν απασχολημένοι σε άλλες εκδηλώσεις ή μαγαζιά. Επιπλέον, με το ένα πικάπ που αποφάσισα να παίξω, ταλαιπωρήθηκα καμιά ώρα, μιας και η "μπάρα" του dj επίσης χρησιμοποιείται για μπάρα για τους πελάτες, αλλά και πέρα από αυτό προέκυψαν κάποια προβλήματα με τη γείωση, οπότε σταμάτησα και ενώ είχα παίξει ούτε τα μισά. 

Υπήρξε κόσμος που ανταποκρινόνταν σχεδόν σε όλες τις μουσικές. Θέλουν να διασκεδάσουν, να εκτονωθούν και είναι ανοιχτοί στις μουσικές επιλογές του dj. Αυτοί είναι οι καλύτεροι θαμώνες του μαγαζιού. :-) Υπήρξαν επίσης, οι πελάτες που θέλουν να ακούσουν συγκεκριμένες μουσικές για να ξεσηκωθούν. Σε μια φιλική παρέα, δεν χάλασα το χατίρι και τελικά το μπασάτο σέσσιον ήταν και η δική μου καλύτερη στιγμή και αρκετοί από τους θαμώνες ανταποκρίθηκαν αντίστοιχα. Τέλος, υπήρξαν και οι πατρόνοι του μαγαζιού, αυτοί που τους ενοχλεί το γεγονός ότι δεν παίζουν οι ίδιοι μουσική στο μαγαζί. ;-) 

Κάνοντας και μια αυτοκριτική, οι συνδέσεις των διαφορετικών μουσικών, η μετάβαση καλύτερα, μεταξύ των σετ του AriSch και του δικού μου δεν πέτυχε. Ήταν τις περισσότερες φορές απότομη. Αυτό προς μελλοντική βελτίωση.

Πέρα, λοιπόν, από ηχεία που δεν παίζουν, βελόνες που πηδάνε και ξινισμένους πατρόνους, τι σκέφτηκα ότι είναι το Αρμαγιδών;  Το Αρμαγιδών πέρα από το "χιουμοριστικό" του χαρακτήρα, σαν πάρτι, είχε κύριο σκοπό να παρουσιάσει μια διαφορετικού είδους "διασκέδαση" σε ένα κοινό που ζει ή και επισκέπτεται προσωρινά μια επαρχιακή πόλη. Και διασκέδαση, τουλάχιστον για μένα, είναι όταν έχεις "χτυπηθεί" και έχεις ιδρώσει από τον χορό (δεν αναφέρομαι σε καφέ-μπαρ που δεν έχουν τέτοιο χαρακτήρα προφανώς). 

Επίσης, είναι ένα πάρτι που θέλει να επαναφέρει το ρόλο της μουσικής στη νυχτερινή μας διασκέδαση. Να θέσει το ερώτημα τι μουσική πλασάρουν τα μαγαζιά, οι ραδιοφωνικοί σταθμοί και οι djs βάζοντας το tag #aftapuakoueiokosmos. Είναι, δηλαδή, τόσο κακό να ακούσουμε στα μαγαζιά της πόλης Talking Heads, Sonic Youth, Beatles, Kinks, αλλά και σύγχρονες τάσεις της ηλεκτρονικής μουσικής; Επιπλέον, να θέσει το ερώτημα ποιο είναι το "ήθος" ενός dj που παίζει στα διάφορα bars της πόλης. Είναι να παίξει πέντε χιλιάδες ρεφρέν κομματιών σε μια νύχτα; Να παίξει κατευθείαν από youtube;

Με ενδιέφερε να τεθούν τα παραπάνω ερωτήματα. Με τον συγκεκριμένο παιχνιδιάρικο τρόπο, να αναρωτηθούμε πως διασκεδάζουμε. Δεν θα μας σταματήσει από το να συνεχίσουμε να διασκεδάζουμε. Απλά ίσως να γίνει με καλύτερο τρόπο...

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Άκη (ιδιοκτήτη του μαγαζιού), στον AriSch και σε ΟΛΟΥΣ εσάς που μοιραστήκαμε τη συγκεκριμένη βραδιά!