ΣΧΟΛΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ (Μέρος 39ο), του Νίκου Τριανταφυλλόπουλου

Can’t decide? If you confused, do confused. Do not confused by confusion - be totally confused !! Kyudo Roshi 

Τhe enlightened one has become liberated and freed from all attachments by seeing as they really are the arising and passing away of feelings. The relishing of them, the danger from them, the release of them.   

Buddha 

Keep it simple and stick to the present moment 

                                                                         Atjaan Chah 

206. Ερώτηση:  Που μπορεί να οδηγήσει η ευχαρίστηση και που η δυσαρέσκεια; 

 Η ευχαρίστηση είναι κάτι παροδικό. Ειδικά μια ευχαρίστηση που δεν σε αφήνει να χαρείς το "εδώ" και "τώρα" είναι μια ψευδοευχαρίστηση. Σύντομα θα μεταλλαχθεί σε δυσαρέσκεια. Παρόλα αυτά, μένουμε προσκολλημένοι στο να έχουμε συνέχως ευχαρίστηση. Έτσι προκύπτει απληστία. Γινόμαστε κυνηγοί φαντασμάτων, και όταν αυτά τα φαντάσματα μας στοιχειώσουν, είμαστε έρμαιο σε μια φαινομενικά μόνιμη δυσάρεστη κατάσταση. Ακόμη κι αν δεχτούμε ότι έχουμε αυτή την ευχαρίστηση που τόσο πολύ ποθούμε, που θα οδηγήσει η προσκόλληση; Φυσικά σε πόνο. Η μηχανική αυτή χαρά θα γίνει αιτία πόνου, αργά ή γρήγορα.  Μπορούμε να απολαύσουμε με σαφήνεια, χωρίς ακρότητες, τη χαρά που μας παρουσιάζεται, αν δεν μας κατατρέχουν νευρώσεις, υπερβολικές απαιτήσεις για ασφάλεια, και μονιμότητα αυτής της χαράς. Η ευχαρίστηση γίνεται αίσθηση, όταν απουσιάζει η απληστία και η λαγνεία. Λόγω της υπερβολικής σκέψης είναι σαν να τρώμε το δόλωμα και να καταπίνουμε το αγκίστρι. Η προσκόλληση δεν είναι τίποτα άλλο από την ανικανοποίητη τερατώδης εγωπάθεια, που γεννάει ένα τεράστιο κενό μέσα μας, και συνεχίζει να μεγαλώνει. 

207. Ερώτηση: Ποιες καταστάσεις θα μας κάνουν πιο δυνατούς στην πρακτική μας και πως οι επιλογές επηρρεάζουν τον ψυχικό μας κόσμο; 

Είναι τρελό. Υποφέρουμε από την επιθυμία του "να μην υποφέρουμε". Απορρίπτουμε, καταριόμαστε, κριτικάρουμε κάποια αναπόφευκτη ταλαιπωρία, και με αυτόν τον τρόπο δημιουργούμε μεγαλύτερη δυσαρέσκεια. Έτσι υποφέρουμε δύο φορές αντί για μία. Από την ταλαιπωρία θα ξεκινήσει σωστός χειρισμός, ανάπτυξη ψυχραιμίας, καθαρότητα, σωστή επιλογή. Ακούγεται οξύμωρο, αλλά όλες οι καταστάσεις μπορούν να αποδειχτούν "δάσκαλοι" στην πορεία μας. Ακόμα και η ταλαιπωρία μπορεί να γίνει σύμμαχός μας. Δεν σημαίνει ότι πρέπει να την αναζητούμε, σημαίνει, όμως, πως όταν μας παρουσιάζεται θα πρέπει να την αντιμετωπίσουμε. Το ίδιο μυαλό που γνωρίζει την παραφροσύνη και τη διαταραχή, γνωρίζει και τη θεραπεία. Ο αποπροσανατολισμός, μπορεί να γίνει αναπροσανατολισμός. Διαλογισμός είναι η τόνωση του μυαλού μας με ευτυχή ερεθίσματα. Εστιάζοντας σε καλύτερη χρήση και καλύτερη κατανοήση δεν υπάρχει χώρος για περιττές συγκρούσεις. Το αποτέλεσμα του φόβου, της καταπίεσης και της απληστίας, είναι κάτι άσχημο, μια φρικτή μάσκα. Το αποτέλεσμα της σαφήνειας, της εγρήγορσης, της ψύχραιμης προσέγγισης, είναι ένα καθαρό, ζωντανό, ανοικτό πρόσωπο. Η κακία που φωλιάζει στην ανθρώπινη σκέψη, έχει οργανώσει τις μεγάλες τραγωδίες της ανθρωπότητας. Αν η σκέψη παρέμενε στην ηρεμία, στο κέντρο, μακριά από ευχαρίστηση-πόνο, εύνοια-δυσμένεια, καλή  ή κακή ιδέα, καλή ή κακή χώρα, θεϊκή ευλογία ή διαβολική κατάρα, ο άνθρωπος θα γνώριζε την απελευθέρωση από οτιδήποτε έχει συσσωρεύσει μέχρι σήμερα. Η αγάπη για ανάπτυξη θα απαλλαγεί από τη ναρκισσιστική αυτο-παρεξήγηση της απόκτησης. Η κατανόηση θα γίνει σαφής γιατί δεν θα υπάρχει ψυχική βλάβη ή παραμόρφωση. Περισσότερη ανοχή, θα οδηγήσει σε πιο αυθεντικές ανθρώπινες σχέσεις. Το συντομότερο δυνατό πρέπει να απαλλαγούμε από πολύμορφες διαστροφές των "Εγώ". Να ξεχάσουμε τις μάχες και τις νευρωτικές τάσεις. Να ξεπεράσουμε τον εσωτερικό ίλιγγο για πραγματική ελευθερία. Να συνειδητοποιήσουμε τους παράγοντες που προκαλούν άγχος και ανισορροπία όπως είναι η εμμονή στο αποτέλεσμα, η επιθυμία για υπεροχή, η διατήρηση του κύρους και της εξιδανικευμένης εικόνας με οποιοδήποτε κόστος, η λαγνεία για έπαινο, ο φόβος της απόρριψης κλπ. 

208. Ερώτηση: Ο κόσμος είναι πολύ μπερδεμένος και δείχνει να μην έχει χώρο για ξεκάθαρη σκέψη. Πως μπορούμε να δράσουμε και να ξεκαθαρίσουμε όλο αυτό το μπέρδεμα; 

"Κοιτάξτε" μέσα σας. Όλα έρχονται και φεύγουν, η αναπνοή, τα συναισθήματα, οι σκέψεις. Αν κοιτάξεις καλύτερα θα διαπιστώσεις ότι όλα είναι μια εικόνα της φαντασίας. Η ανθρώπινη σκέψη (η ανθρωπότητα είναι η εξωτερική έκφραση της ανθρώπινης σκέψης), δείχνει να είναι μια συνεχή αποτυχία, όμως είναι και ένα σημάδι, που μπορούμε να δούμε, ώστε να διώξουμε από την πλάτη μας ένα βάρος. Θα ξανανιώσουμε χαρά βρίσκοντας τον ξεχασμένο εαυτό μας. Δεν είναι η καταδίκη μιας ζοφερής κατάστασης που την κουβαλάμε για πάντα, είναι μια εμπειρία που θα δημιουργήσει μια καλύτερη ζωή. Δια μέσου όλης αυτής της μπερδεμένης πραγματικότητας, το μυαλό έχει χάσει την ικανότητα για δράση. Αυτό δεν είναι κάτι που απαραίτητα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε με θυμό και αγανάκτηση ή φόβο. Είναι πιο εύκολο τελικά να διαλύσεις το "μπέρδεμα" κοιτώντας στα μάτια την κατάσταση που σε επιβαρύνει. Κάνοντας βήματα προς την ήρεμη φύση του μυαλού, όλο αυτό το σκηνικό της θλιβερής φαντασίας θα καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος.
  

209. Ερώτηση: Πως μπορούμε να ξεχωρίσουμε το λάθος, την αυταπάτη και το σωστό; 

Είναι εξαιρετικά δύσκολο. Οφείλεις να δημιουργήσεις τη δική σου διορατικότητα. Βασικό είναι, να δούμε το ρόλο ζημιογόνων συναισθημάτων και σκέψεων, θυμό-εγωισμό-προσκόλληση-φόβο, τα οποία τυφλώνουν την ικανότητα του ανθρώπου να "βλέπει" και να καταννοεί τη φύση της πραγματικότητας. Αν εξετάσουμε στο μυαλό μας, το σημείο όπου ένα άτομο βιώνει ένα δυνατό ζημιογόνο συναίσθημα, όπως ο θυμός, ανακαλύπτουμε ότι το άτομο, σε αυτή την κατάσταση, έχει λανθασμένη εικόνα του εαυτού: ένα μεταμφιεσμένο "Εγώ", που γίνεται αντιληπτό, συνειδητά ή ασυνείδητα. Αυτό το "Εγώ" δεν είναι απόλυτα ανεξάρτητο από το μυαλό ή το σώμα. Είναι κάτι που για κάποιο λόγο, "αυτοπροβάλλεται" ως το "κέντρο της ύπαρξης". Βάση αυτής της λειτουργίας, αντιδρούμε με συναισθηματικές υπερβολές, όπως υπερβολική προσκόλληση σε κάποιο αγαπημένο πρόσωπο, ή υπερβολικό μίσος απένταντι σε έναν "εχθρό". Κατά τον ίδιο τρόπο, όταν έχουμε προσκολληθεί σε κάτι, ανατρέχουμε στον ίδιο μηχανισμό και βρίσκουμε κάτι που να δικαιολογεί το κόλλημά μας. Κατά τη διάρκεια της ζωής μας, πρόκειται να ανακαλύψουμε πολλές φορές, μια ανακολουθία ή  ανομοιότητα, ανάμεσα στην πραγματικότητα και σε αυτό που εμείς αντιλαμβανόμαστε ως πραγματικότητα. Συχνά ακόμη βρίσκουμε τον εαυτό μας απογοητευμένο, γιατί είχαμε εντελώς λανθασμένη αντίληψη της πραγματικότητας. Έτσι συχνά στην καθημερινή μας ζωή, εμφανίζεται μια εικόνα που δεν συμφωνεί με την εικόνα της "αλήθειας". Είναι δυναμική, είναι στιγμιαία είναι όμως η αλήθεια και όχι η αλλοιωμένη ψευτο-αλήθεια.  

210. Ερώτηση: Πως όμως θα φτάσουμε στην επίγνωση; Πως θα γίνουμε κάτι ανώτερο;  

Όλοι οι μεγάλοι πνευματικοί δάσκαλοι του παρελθόντος, δεν έφτασαν σε υψηλό επίπεδο πνευματισμού ζώντας σε μια γυάλα, μακριά από τον έξω κόσμο. Ακόμα και αν αυτή η γυάλα είναι κάτι που μπορεί να φτιαχτεί δεν είναι η λύση. Kάποιος, που είναι κλεισμένος εκεί θα υποφέρει το ίδιο, αφού κουβαλάει μαζί και τον εαυτό του. Πως λοιπόν θα τα έχεις καλά με τον εαυτό σου; Η πρακτική ξεκινάει όταν κατανοήσεις, ότι δεν υπάρχει διαφυγή από τα πάθη και τα βάσανα. Η προσωρινή διαφυγή, δεν σημαίνει το τέλος των παθών. Ξεκίνα από το δεδομένο ότι αυτός ο κόσμος θα έχει αιώνια βάσανα. Δεν γίνεται να αποφύγεις αυτό το βήμα. Χρειάζεται να ρίξεις μια βαθιά, μακρόχρονη ματιά στα δικά σου πάθη. Το πρόβλημα είναι ότι παραμένουμε σκλαβωμένοι στην ροπή των παθών. Κοίταξε την παγκόσμια κοινωνία ως ολότητα: έχει μανία για την αναζήτηση της ευχαρίστησης και όσο την αναζητά τόσο πιο δυστυχισμένη γίνεται. Η επιθυμία δεν είναι απαραίτητα κάτι κακό, όμως πρέπει να δούμε πόσο διαβρωτική και ανισόρροπη είναι η τάση που έχουμε προς την ακατάσχετη επιθυμία. Αντιδρούμε βιαστικά και αυτόματα σε οτιδήποτε συμβαίνει γύρω μας, χωρίς καν να προσέξουμε αν είμαστε έρμαια του θυμού, του φόβου, του εγωισμού. Η σωστή πρακτική σε όλα, είναι απλά να παρατηρούμε. Είναι αυτό που ο Χριστός και ο Βούδας ονόμασαν "σοφή παρατήρηση". Σου δίνει την ελευθερία να ανταποκριθείς σε πράγματα και καταστάσεις. Αν "δεις" μέσα από αυτό το πρίσμα, οτιδήποτε μικρό δεν θα σε βγάζει νοκ άουτ. Αρχίζεις να βλέπεις ότι όλα μπορείς να τα διαχειριστείς. Αρχίζεις να χρησιμοποιείς το φάρμακο για όλα- την ηρεμία του πνεύματος.  

Ταρατατζούμ,  πρρρρρρρρρρρρρρ,  κρρρρρρρρ,  πιπ πιπ πιπ.  

Κλαπ κλαπ κλαπ κλαπ κλαπ πρρρρρρρρρρρρρρρρρρ  

(μουσική και ήχος από χειροκροτήματα και πορδές)  

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ