ΣΧΟΛΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ (Μέρος 41ο), του Νίκου Τριανταφυλλόπουλου

 Do not care for doctrines, for dogmas, or sects, or churches, or temples. They count for little compared with the essence of existence in each man, which is spirituality. And the more this is developed in a man, the more powerful is he for good. Show by your lives that religion does not mean words, or names or sects, but that it means spiritual realisation

                                                                                      Sri Ramakrishna 

It' s not appearances that bind you, but your attachment to them

                                                                                     Tilopa, to Naropa 

217. Ερώτηση: Οι μηχανικές μας αντιδράσεις απέναντι στη ζωή επηρεάζουν την ικανότητά μας να βλέπουμε την πραγματικότητα;  

Στη συνηθισμένη μας μηχανική ζωή, η αλήθεια  παραμένει κρυμμένη, και αναδύεται μόνο με μικρές εκλάμψεις, δια μέσου ατελούς σύλληψης και όταν το μυαλό είναι τόσο κουρασμένο από τη φλυαρία του, δεν μπορεί πλέον παρά να κυματίζει στην επιφάνεια. Αν συνηθίσουμε στην εμβάθυνση, ξυπνάμε, κινούμαστε, διαλύουμε τα νέφη της πνευματικής παράλυσης, πλησιάζουμε πολύ κοντά στον αληθινό μας εαυτό, νιώθουμε την παρουσία του, μια παρουσία βαθιά, γαλήνια, περιχαρής, σθεναρή, όπου ο μπερδεμένος έξω κόσμος δεν είναι πια ο αφέντης, αφού έχουμε μπροστά μας την αντανάκλαση της συμπαντικής δύναμης. Εκεί που βρίσκεται η αλήθεια βρίσκεται η πραγματικότητα.  

218. Ερώτηση: Υποτίθεται ότι οι θρησκείες μας οδηγούν στην αλήθεια. Ποια είναι η θρησκεία που πλησιάζει αυτή την αλήθεια και πως η πραγματικότητα μπορεί να είναι αλήθεια μέσα σε αυτό το χάος της ασάφειας; 

Όπως είπαν κάποιοι αρχαίοι σοφοί "δεν υπάρχει ανώτερη θρησκεία από την αλήθεια". Οι θρησκείες όπως τις ξέρουμε είναι προϊόντα ανθρώπινης αδυναμίας, και είναι πλέον φανερό ότι απέτυχαν. Πρέπει να ανασκευάσουμε την ερώτηση και να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τι είναι αλήθεια. Τότε θα έχουμε τον ορισμό μιας ανώτερης θρησκείας. Το να ακούμε μόνο λόγια για το τι είναι αλήθεια δεν μας βοηθάει να τη βιώσουμε. Αλήθεια είναι ο κρυμμένος πλούτος στην καρδιά της ύπαρξης. Είναι το αιθέριο, κρυμμένο στοιχείο που φωτίζει την ψυχή. Όμως δεν μπορούμε να το τραβήξουμε προς τα έξω δεμένο σε ένα κορδόνι. Πρέπει να σκάψουμε κάτω από τα νοητικά μας σκουπίδια, να σκάψουμε μεθοδικά, με σύνεση και αγνότητα. Παράλληλα να είμαστε προσεκτικοί, αφού ένας ανεξάρτητος άνθρωπος είναι απειλή για το κατεστημένο, θρησκευτικό ή κοινωνικό. Η ανακάλυψη της αλήθειας έχει αρνητικό πρόσημο. Αφαιρούμε, δεν προσθέτουμε. Αυτό που οφείλουμε να αφαιρέσουμε είναι το "Εγώ" μας. Εν μέρει το "Εγώ" μας είναι η μηχανική διαδικασία να φιλτράρουμε τα πάντα μέσα από ένα εγωκεντρικό πλαίσιο, μέσω εθνότητας, φυλής, κοινωνικών ιδεών και πιστεύω. Όταν επιμείνουμε σε αυτές τις περιοριστικές, εγωκεντρικές εικόνες, η ανθρωπότητα ολόκληρη δείχνει σαν ένα τεράστιο σώμα, του οποίου τα μέλη και τα όργανα είναι σε διαρκή πόλεμο μεταξύ τους. Χωρίς να το καταλάβουμε βρίσκουμε τον εαυτό μας μέρος μιας συγκεκριμένης φυλής, θρησκείας ή ιδεολογίας. Μόνο ένα ερευνητικό μυαλό μπορεί να απαλλαγεί από όλους αυτούς τους περιορισμούς. Μόνο ένα ερευνητικό μυαλό μπορεί να νιώσει ότι χρειάζεται να αναπτύξει αξίες που οδηγούν σε αρμονία και ενότητα, εκεί είναι η αλήθεια, εκεί είναι η πραγματική θρησκεία.  

219. Ερώτηση: Ζούμε μέσα στο χάος, σε τρελούς καιρούς, η αλήθεια και η ενότητα δείχνουν μακρινό όνειρο. Πως μπορούμε να δούμε τι είναι σωστό, τι είναι αλήθεια; 

Μέσα από την προσεκτική παρατήρηση του μυαλού και των ανθρωπίνων σχέσεων, κατανοούμε ότι το μυαλό έχει μια πολύ ισχυρή ροπή στο να αποφεύγει τις ευθύνες. Οι περισσότεροι πολύ γρήγορα κατηγορούμε κάποιους άλλους όταν κάτι δεν πάει καλά. Μας αρέσει να υποκρινόμαστε ότι η αιτία του χάους είναι εξωτερική, φταίνε πάντοτε οι άλλοι και οι τρόποι τους. Δηλαδή κάποιος ταξιδεύει κάτω από τον καυτό ήλιο και προσπαθεί να καλύψει τους βράχους με σεντόνια ώστε να μην καίει τα πόδια του. Μα δεν είναι καλύτερο και πολύ ευκολότερο να καλύψει απλά τα πόδια του από τον ήλιο παρά σε κάθε βήμα να προσπαθεί να καλύψει τα βράχια; Αμερόληπτη παρατήρηση σημαίνει ότι κοιτάζουμε μέσα μας να δούμε τι κάνει αυτός ο δαίμονας -το μυαλό μας- πώς δουλεύει, την περηφάνεια του, το "Εγώ" του, τις εμμονές του και τη δύναμή του. Ένα μυαλό γεμάτο "Εγώ", είναι σαν το στομάχι γεμάτο έλκη. Δεν μπορεί να χωνέψει και να αφομοιώσει νέες ιδέες προς την ελευθερία του. Όταν το μυαλό απαλλαγεί από όλες του τις εσωτερικές ασθένειες, η αρμονία αναδύεται. Όλος ο κόσμος θα αλλάξει αυτόματα προς το καλύτερο όταν οι άνθρωποι αντιληφθούν την ανάγκη να ανακαλύψουν τα "Εγώ" τους και καταφέρουν να τα ξεριζώσουν.  

220. Ερώτηση: Μα πως μπορεί να γίνει αυτό; Δηλαδή πρέπει να αλλάξουμε τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων και να γίνουμε όλοι ίδιοι; 

Ακριβώς το αντίθετο. Όταν απαλλαγούμε από τα "Εγώ" μας, δεχόμαστε όλους τους ανθρώπους όπως είναι. Υπάρχει σεβασμός στη διαφορετικότητα, και γόνιμο έδαφος να δυναμώσουμε αυτή τη διαφορετικότητα προς μια ανθρωπότητα πολύχρωμη, ζάμπλουτη με ιδέες και καλλιεργημένες ανθρώπινες αρετές. Στη φύση υπάρχει μια απίστευτα μεγάλη ποικιλία μορφών, χρωμάτων, λειτουργιών και χαρακτηριστικών. Θα μπορούσε κάποιος να βλέπει μόνο ένα πουλί να πετάει, ή μόνο ένα δέντρο να στέκεται στο δάσος; Φυσικά όχι. Όμως ακόμη αντιδρούμε στη διαφορετικότητα των ανθρώπων, με ανοησίες τύπου "Αμαρτία", "Φόβος", "Ανασφάλεια", "Θυμός". Η έλλειψη ευαισθησίας και ανοιχτής θέασης σε ό,τι υπάρχει γύρω μας και οι αντιστάσεις που έχουμε χτίσει για να προστατέψουμε τα "Εγώ" μας, σβήνουν την ομορφιά και το μυστήριο της ζωής. Ακόμη δεν μπορούμε να αντιληφθούμε πόσα πολλά χάνουμε με το να κρατάμε τον εαυτό μας παγιδευμένο στις απόψεις μας, στο "μου αρέσει-δεν μου αρέσει", στο "πιστεύω και μόνο σε αυτό", ή στο "έχω δίκιο και εσύ έχεις άδικο", στο "δεν έχεις τις ίδιες ιδέες άρα είσαι εχθρός" αντί να αφήσουμε το μυαλό μας ελεύθερο στην αλήθεια που περιμένει να αποκαλυφθεί σε κάθε δευτερόλεπτο, τόσο στις μικρές λεπτομέρεις όσο και στην ολότητα. Σήμερα περισσότερο από ποτέ πρέπει επιτέλους να γκρεμίσουμε τα τείχη των "Εγώ" μας.  

221. Ερώτηση: Πως θα καταλάβουμε που σταματάνε τα "Εγώ" μας; 

Όταν κάποιες σκέψεις που τις αναμασάμε και τις αναδύουμε συνεχώς, χάσουν την δύναμή τους. Τότε μόνο αντιλαμβανόμαστε την κενότητα ως φύση μας. Να σταματήσουμε να εμπλεκόμαστε τόσο πολύ στις σκέψεις. Αν εμπλεκόμαστε, γινόμαστε σκλάβοι σε αυτές και τις κυνηγάμε σαν τρελοί. Χάνουμε το βασικό σημείο να αναγνωρίζουμε ότι οι σκέψεις είναι αποτέλεσμα της μηχανικής του μυαλού μας και όχι ο ίδιος ο εαυτός που είναι άδειος. Κάθε κίνηση ξεκινάει στην κενότητα και καταλήγει σε αυτή. Όσο πιο πολύ καλλιεργήσουμε την αίσθηση της κενότητας τόσο περισσότερο κοντρολάρουμε το μυαλό μας και δυναμώνουμε την ικανότητα να το χρησιμοποιούμε όπως εμείς θέλουμε και όχι όπως εκείνο ορίζει. Όταν αντιληφθούμε ότι η κενότητα μέσα μας είναι η πραγματική φύση μας, το μυαλό σταματάει τα παιχνίδια του. Κάθε πεθαμένη ιδέα που μας κρατάει σε απόσταση από τους άλλους "διαφορετικούς" ανθρώπους καταρρέει και δίνει τη θέση της στο αληθινό φως της συμπόνοιας και του σεβασμού. Όταν ενώσουμε την εσωτερική γαλήνη με τη διορατικότητα φέρνουμε τη φύση του μυαλού μας στην επιφάνεια, σε ένα σημείο σταθερότητας.  

Ταρατατζούμ, πρρρρρρρρρρρρρρ, κρρρρρρρρ, πιπ πιπ πιπ.  

Κλαπ κλαπ κλαπ κλαπ κλαπ πρρρρρρρρρρρρρρρρρρ  

(μουσική και ήχος από χειροκροτήματα και πορδές)  

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ