ΣΧΟΛΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ (Μέρος 5ο), του Νίκου Τριανταφυλλόπουλου

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΟΙΝΟΥ (συνέχεια)

30. Ερώτηση: Τι αποσυνδέει τον άνθρωπο;

Το "εγώ" του. Η ικανότητα του ανθρώπου να σκέφτεται δημιουργικά έχει επισκιαστεί από τη συνεχή του διάθεση να σκέφτεται μόνο το "εγώ" του, όχι ως ύπαρξη (δηλαδή ως εαυτό), αλλά μάλλον απομονωμένο, με υπεροψία, απέναντι στο δέντρο, τη λίμνη, τη θάλασσα, το πτηνό κλπ, απέναντι στη φύση, τα υπόλοιπα κομμάτια δηλαδή της συμπαντικής συνείδησης. Είναι διαμάχη με διαφορετικά κομμάτια - με διάφορα "εγώ". Ο άνθρωπος τη μια στιγμή έχει αυτό το "εγώ", μετά από λίγη ώρα ένα άλλο "εγώ" παίρνει τη θέση του και έπειτα ένα διαφορετικό "εγώ" κερδίζει την κούρσα και βρίσκεται στην επιφάνεια εις βάρος των υπόλοιπων "εγώ". Δεν υπάρχει κανένα σημείο συνάντησης, εσωτερικά, άρα εξωτερικά επικρατεί το χάος. Το θέμα της ελευθερίας, δεν είναι θέμα πολιτικό ή θρησκευτικό, είναι θέμα εσώτερο. Κυρίως οφείλει ο ελεύθερος άνθρωπος να αποδεσμευτεί από τις παγίδες του δόγματος, να "ξεσκαρτάρει" τις ιδέες που δεν προωθούν την ανάπτυξή του. Δεν θα υπάρξει αρμονία μεταξύ μας, αν δεν υπάρξει αρμονία μέσα μας. Οποιαδήποτε διαίρεση, γεωγραφική-πολιτική-θρησκευτική - είναι φανερό πως δημιουργεί διαμάχη και αυτή η διαμάχη εκφράζεται με βία, επιθετικότητα, αγριότητα κλπ. Εδώ υπάρχει η παγίδα της ισοπέδωσης των πάντων: δια μέσου της διαφορετικότητας των ανθρώπων, και της αποδοχής αυτής της διαφορετικότητας θα διαπιστώσουμε πως δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε είμαστε όλοι εκφράσεις της ωκεάνειας συνείδησης. Στα εξωτερικά ερεθίσματα βρίσκουμε τη συνεχή και παράλογη απαίτηση να είμαστε συνεχώς διαιρεμένοι. Όταν δει κάποιος πως είναι ελεύθερος, και πως η αρμονία μέσα του υπάρχει – αν την αναζητήσει, τότε ανακαλύπτει πως ανήκει σε κάτι ανώτερο. Ο πόλεμος ξεκινάει γιατί τα δικά μου "εγώ", (φιλοδοξίες, απληστία, φιλαργυρία, ζηλοφθονία) πρώτα με διώχνουν από το πεδίο της ελευθερίας μου και έπειτα συγκρούονται με τα δικά σου "εγώ", που με τη σειρά τους σε σπρώχνουν από το πεδίο της ελευθερίας σου. Και όπως ο χριστιανός θέλει να έχει το μονοπώλιο της ορθής θρησκείας, έτσι και ο μουσουλμάνος σκέφτεται πως μόνο στον ίδιο ανήκει η σωστή θρησκεία. Φυσικά οποιαδήποτε μορφή διένεξης ανήκει στη σφαίρα της ανοησίας και κρατάει τον άνθρωπο μακριά, όλο και μακρύτερα από την ένωση με τον εαυτό και τον συνάνθρωπο.

31. Ερώτηση: Έχουμε την ικανότητα να συλλέγουμε εντυπώσεις (γνώμες);

Σε έναν περιορισμένο βαθμό. Καταλαβαίνουμε πως συγκεκριμένες εντυπώσεις δεν μπορούμε να τις παραδεχτούμε ή να τις αναγνωρίσουμε. Πρέπει να αποφεύγουμε τις λανθασμένες εντυπώσεις. Οι άνθρωποι στέκονται στο δρόμο και περιμένουν κάτι άσχημο να συμβεί, και ξεκινάνε να μιλάνε χωρίς αρχή και τέλος περιμένοντας το επόμενο άσχημο συμβάν. Άνθρωποι που βλέπουν τα πάντα στραβά, άλλοι που συγκεντρώνουν οτιδήποτε άσχετο και το κακολογούν, όλα αυτά απαριθμούν λανθασμένες εντυπώσεις. Να σκεφτόμαστε ότι πρέπει να επιλέξουμε είναι λάθος. Εύκολα εμπλεκόμαστε σε τέτοιου είδους παγίδες. Ο μοναδικός τρόπος είναι η παρατήρηση και δια μέσου της παρατήρησης η αποφυγή των λανθασμένων εντυπώσεων.

32. Ερώτηση: Είναι δυνατόν να γνωρίζω ποιες εντυπώσεις (γνώμες) είναι καλές για μένα και ποιες όχι;

Είναι αδύνατον να κάνεις έναν κατάλογο με όλες τις λανθασμένες εντυπώσεις, η ζωή τρέχει. Δια μέσου της εμπειρίας και της παρατήρησης, προσωπικά, για τον εαυτό σου και τους ανθρώπους που ξέρεις, θα καταλάβεις ποιες είναι καλές και ποιες όχι. Έπειτα, ξεκινάς να "σπουδάζεις" τις λάθος εντυπώσεις. Παρόλο που δεν μπορείς να επισπεύδεις επιθυμητές εντυπώσεις, μπορείς από το ξεκίνημα να κρατάς αποστάσεις από τις λάθος. Είναι ο μοναδικός τρόπος να κοντρολάρεις τα πράγματα. Και εδώ η απαραίτητη προυπόθεση είναι να είσαι ξύπνιος. Με σκοπό να κοντρολάρεις απλά αυτονόητα πράγματα πρέπει να ξυπνήσεις και να εξασκηθείς, αλλά αν είσαι συνηθισμένος σε έναν συγκεκριμένο τρόπο που είναι λάθος για σένα, οι λάθος γνώμες θα σε κρατήσουν δέσμιο τους. Ένα από τα "εγώ" σου θα προσπαθεί να σε τραβήξει σε κάποιο άλλο πεδίο και εκατό άλλα "εγώ", θα είναι ικανοποιημένα με τις λάθος εντυπώσεις, γιατί έτσι έχουν συνηθίσει. Κάπως έτσι δουλεύει το σύστημα συνεχούς τρόμου που επιβάλουν σκοτεινές, παντοδύναμες – φαινομενικά- δυνάμεις. Σε έναν συνηθισμένο άνθρωπο που δεν θυμάται τον εαυτό του, που δεν παρατηρεί, οι συνηθισμένες εντυπώσεις μεταπλάθονται σε κάτι άλλο. Αναπτύσσονται περισσότερο, με αντιδράσεις συγκεκριμένου είδους, για παράδειγμα με τον θυμό. Ο θυμός παίζει έναν σημαντικό ρόλο συνδεδεμένο με αντιδράσεις συγκεκριμένου είδους. Ένα ολόκληρο χημικό εργοστάσιο στο σώμα του ανθρώπου δουλεύει προς αυτή την πορεία. Παράγει όλα τα σύνεργα αλλά τα σπαταλάει για να συντηρήσει τον ίδιο τον θυμό. Έτσι αν ο άνθρωπος θέλει να αφυπνιστεί να αλλάξει και να γίνει κάτι άλλο, αν θέλει να ψάξει μέσα του για τις κρυμμένες δυνατότητες του, δεν γίνεται να επαναπαυτεί σε μηχανικά μέσα, οφείλει να ψάξει σε ενσυνείδητα μέσα. Ο άνθρωπος είναι μια θαυμάσια πλαστή δημιουργία, όπου οτιδήποτε έχει το κλειδί του και όπου κάθε λειτουργία μοιάζει με σκόρπια έκφραση. Αφού όμως έχει τη δυνατότητα να μεταλλάσσει συγκεκριμένες εντυπώσεις σίγουρα έχει και τη δυνατότητα να δει την καθαρότητα της αλήθειας.

33. Ερώτηση: Πως μπορούμε να ελέγχουμε και να μοιράζουμε την ενέργειά μας καλύτερα;

Δεν είναι δυνατόν να ξεκινήσουμε και να πούμε "Θα ελέγξω την ενέργειά μου και θα τη μοιράσω με έναν τρόπο καλύτερο για μένα". Θα προετοιμάσουμε τη σύνδεση με τον εαυτό μας δια μέσου της επίγνωσης, επιχειρώντας να θυμόμαστε και να ανατρέχουμε στην ησυχία μέσα μας. Έπειτα θα κλείσουμε τις ανοιχτές στρόφιγγες, θα σταματήσουμε να σπαταλάμε την ενέργεια: έκφραση κακών συναισθημάτων, ακατάσχετη ομιλία, άσχημα σχόλια για τους άλλους, ψεύδη, μακροχρόνια σχέδια κλπ. Και τέλος, προσαρμόζουμε καταστάσεις, όπου έχουμε επιλογή και ταυτόχρονα προσαρμοζόμαστε με καταστάσεις που δεν μπορούμε να τις αλλάξουμε. Ο ανθρώπινος οργανισμός παράγει αρκετή ενέργεια για τις λειτουργίες του και για αποθήκευση. Η αποθήκευση είναι κάτι που μπορούμε να το δουλέψουμε. Οι φωνές μέσα μας έχουν διαφορετική απήχηση, ακόμη και η φωνή που εκφραζόμαστε αλλάζει τόνους συχνά. Αν εκπαιδευτούμε να ακούμε, είναι δυνατόν να ακούμε τις διαφορές και να τις ρυθμίζουμε. Όσον αφορά το πώς βλέπουμε τα γεγονότα, αρχικά δημιουργούμε υποκειμενική όραση. Ξεκινάμε και βλέπουμε οράματα και οπτασίες με κάποιον τρόπο. Αργότερα, σε ανώτερα συναισθηματικά κέντρα, βλέπουμε πράγματα που πριν αδυνατούσαμε να διακρίνουμε. Πράγματα που δεν μπορούμε να διακρίνουμε με τη συνηθισμένη μας ματιά, δια μέσου ενατένισης, μπορούμε να τα διακρίνουμε. Δεν μιλάμε για κάτι μεταφυσικό ή εξωγήινο, ή αστρικό, είναι μια ανθρώπινη λειτουργία. Αν μετακινήσουμε το κέντρο μας, είναι σαν να ανοίγουμε την κουρτίνα και μπροστά μας να ανοίγεται ένα τεράστιο κομμάτι εύφορης γης που περιμένει να τη διαβούμε. Δοκίμασε αυτό, βγες από το σπίτι σου και πάρε έναν δρόμο που πριν δεν τον περπάτησες ποτέ, θα δεις πως ανακαλύπτεις καινούριες εικόνες ακριβώς δίπλα στο σπίτι σου που ποτέ δεν ήξερες ότι υπήρχαν. Και ήταν εκεί, τόσο κοντά. Παρόμοια αίσθηση έχουμε αν υπερβούμε, τη συνηθισμένη μας ματιά.

34. Ερώτηση: Πως μπορούμε να πετύχουμε την παρατήρηση του εαυτού;

Σαν να κοιτάζουμε τον καθρέπτη. Δεν είναι κάτι εξηγήσιμο. Ένα από τα πράγματα που βοηθάνε προς αυτήν την κατεύθυνση είναι να καταλάβουμε πως ποτέ δεν ακούμε πραγματικά. Το μυαλό σκεπάζει τη λειτουργία της ακοής, θα έχεις παρατηρήσει πως συμβαίνει σχεδόν με όλους τους ανθρώπους, ειδικά στη σημερινή εποχή, πως μιλάς και εκείνοι δεν σε ακούνε ή το ανάποδο μιλάνε και εσύ δεν ακούς. Είναι το μυαλό που σκεπάζει τη λειτουργία της ακοής. Είμαστε απασχολημένοι με το να ετοιμάζουμε μιαν απάντηση για αυτό που ακούμε ή προσπαθούμε να αντιδράσουμε παρουσιάζοντας μιαν άλλη άποψη. Αν όμως γίνουμε σωστοί ακροατές, χωρίς τις μηχανικές παρεμβολές του μυαλού, μπορούμε να σκεφτούμε πάνω σε ότι λέγεται, με διαφορετικό, πιο δημιουργικό και καθαρό τρόπο. Αλλιώς συμβαίνει συχνά, να νομίζουμε πως τα πράγματα δεν εξηγούνται σωστά σε εμάς, και στην πραγματικότητα απλά δεν ακούμε. Ας προσπαθήσουμε να ακούμε περισσότερο και να παρατηρούμε επίσης τον εαυτό μας, για τον τρόπο που ακούει και πως δέχεται αυτά τα ερεθίσματα. Αν υπάρχει παρατήρηση, υπάρχει ηρεμία, το συναισθηματικό και το διανοητικό κομμάτι δουλεύουν σωστά, έτσι το μηχανικό κομμάτι, κάποιο από τα "εγώ" μας, είναι στην σωστή του θέση. Αλλά αν το συναισθηματικό-διανοητικό κομμάτι είναι μπερδεμένο, το μηχανικό κομμάτι βρίσκει χώρο, το αντικαθιστά, και ξεκινάει λάθος εργασία μέσα μας. Στενεύει τα περιθώρια της σωστής αντίληψης.

Ταρατατζούμ, πρρρρρρρρρρρρρρ, κρρρρρρρρ, πιπ πιπ πιπ.
Κλαπ κλαπ κλαπ κλαπ κλαπ πρρρρρρρρρρρρρρρρρρ
(μουσική και ήχος από χειροκροτήματα και πορδές).

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ