Αγελαδάκης και Περακοράκης, Ένας σύγχρονος μύθος

Μια φορά και έναν καιρό, κάπου σε ένα ελληνικό γνώριμο νησί, ήταν ένα βόδι που τον λέγανε Αγελαδάκη, γιατί ήταν ευνουχισμένο από μικρή ηλικία και τα υπόλοιπα βόδια τον κοροϊδεύανε έτσι για την έλλειψη του "βοδινού μορίου" του. Ο Αγελαδάκης παρότι ιδιαίτερα εύστροφο βόδι (ναι, υπάρχουν και τέτοια) λόγω της "τεχνικής" αυτής ανικανότητάς του, ήταν πολύ δύστροπος. Επιπλέον, επειδή ήταν ιδιαίτερα αντικοινωνικός είχε τάσεις μεγαλομανίας. Στο νησί δεν υπήρχαν ούτε λιοντάρια ούτε ιπποπόταμοι ή άλλα εξωτικά ζώα από το μεγαλείο της ζούγκλας (προφανώς), οπότε βρήκε ευκαιρία λόγω του μεγέθους του να αυτονομαστεί Βασιλιάς όλων των ζώων (του νησιού). Επηρεασμένος από τους σύγχρονους νόμους της αγοράς και για να εδραιώσει το βασίλειό του μετέτρεψε το σταύλο του σε επιχείρηση, την "Αγελαδάκης ΕΠΕ", όπου έψαχνε για άλλα ζώα να τον εφοδιάζουν με την απαραίτητη ύλη για να ταίζει τις αγελάδες του σταύλου του, και αυτές να παράγουν το δικό του γάλα, τυρί, γιαούρτι και άλλα γαλακτοκομικά προϊόντα που θα κατανάλωνε ο ίδιος και τα υπόλοιπα ζώα του νησιού. Επειδή ο ίδιος ήταν βαρύς και δυσκίνητος, αλλά ήθελε ταυτόχρονα να επεκτείνει τη "μεγαλοσύνη" του και σε άλλα μέρη της Ελλάδας είχε στη δούλεψή του ένα κοράκι. Το κοράκι με τα χρόνια υπηρεσίας στον Αγελαδάκη είχε "κόψει πέρα" και για αυτό του είχανε βγάλει το ψευδώνυμο, Περακοράκης. Ο Περακοράκης πήγαινε σε διάφορα μέρη της Ελλάδας και έπιανε άλλα ζώα και τους υποσχόταν δουλειά με μηδενικό οικονομικό αντίτιμο εκμεταλλευόμενος την οικονομική κρίση. Τα άλλα ζώα μαζεύανε τις τροφές, που φορτώνονταν σε μικρά καράβια (ιδιοκτησίας Αγελαδάκη) και τα οποία ταξίδευαν μετά στο νησί με προορισμό το σταύλο του Αγελαδάκη.

Κάπου σε μια μικρή πόλη της βορειοδυτικής Ελλάδας, ο Περακοράκης συνάντησε μια αρσενική χελώνα, τον Κατάρτη-Κατάρτη.

Περακοράκης  Που πας βρε Χελώνα έτσι αργά στο δρόμο;
Κατάρτης-Κατάρτης  Δεν έχω κάποιον συγκεκριμένο προορισμό. Απλά απολαμβάνω τη διαδρομή.
Περακοράκης  Πως είναι δυνατόν να ζεις χωρίς κάποιον ανώτερο σκοπό; Πολύ λυπηρό.
Κατάρτης-Κατάρτης  Τώρα που το λες, δεν το έχω σκεφτεί ιδιαίτερα. Έχεις να μου προτείνεις κάτι;
Περακοράκης  Και βέβαια έχω. Τι κοράκι θα ήμουν... Σου προτείνω να δουλέψεις στην πανελλαδικής εμβέλειας επιχείρηση "Αγελαδάκης ΕΠΕ" για να μαζεύεις καθημερινά τροφή για το αφεντικό μου, τον Αγελαδάκη.
Κατάρτης-Κατάρτης  Και ποιο θα είναι το όφελός μου από κάτι τέτοιο;
Περακοράκης  Θα λες ότι δουλεύεις για τον πολύ πετυχημένο εργοδότη Αγελαδάκη.

Ο Κατάρτης-Κατάρτης δέχθηκε δοκιμαστικά να δουλέψει μήπως τελικά είχε δίκιο ο Περακοράκης που αναφερόταν σε κάποιον ανώτερο σκοπό ζωής. Οπότε καθημερινά αναζητούσε τροφή και τη μετέφερε στο καράβι του Αγελαδάκη. Οι ρυθμοί όμως δουλειάς της χελώνας ήταν πολύ αργοί, και ο Περακοράκης καθημερινά της τόνιζε το πόσο "άχρηστη" ήταν και την απειλούσε συνέχεια πως θα χάσει τη δουλειά της. Όλα αυτά βέβαια καθοδηγούνταν από τον μοχθηρό Αγελαδάκη, ο οποίος έπαιρνε καθημερινές αναφορές για την όλη επιχείρηση.

Ο Κατάρτης-Κατάρτης κάποια στιγμή κουράστηκε από τις απειλές και την υστερία του Αγελαδάκη και την πονηριά του Περακοράκη.

Κατάρτης-Κατάρτης  Κύριε Περακοράκη η δουλειά μου σταματάει εδώ!
Περακοράκης  Τι λες άχρηστη χελώνα!! Πως τολμάς;
Κατάρτης-Κατάρτης  Όπως καταλαβαίνεις έχω ήδη αρκετές ευθύνες και βάρη, για να έχω επιπλέον κάποιον πάνω από το κεφάλι μου να τονίζει τις όποιες αδυναμίες μου... Δεν πιστεύω ότι αυτός είναι ο σκοπός της δικής μου ζωής. Θα συνεχίσω το ταξίδι μόνος μου.

Ο Περακοράκης δεν πίστευε στα αυτιά του. Από τη μια απορούσε με τη συμπεριφορά της "άχρηστης" χελώνας, από την άλλη όμως θαύμασε το "θάρρος" της να απεμπλακεί από την υστερία του Αγελαδάκη ή και τη δική του πονηριά. Προσπάθησε να αυτοσχεδιάσει:

Περακοράκης  Άμα σου πω ότι σε λίγο καιρό θα σε αναβαθμίσω σε υπεύθυνο τροφοδοσίας και θα αρχίσεις να βγάζεις το πρώτο σου μεροκάματο!!
Κατάρτης-Κατάρτης  Σίγουρα δεν είναι η καλύτερη εποχή να αρνείται κάποιος χρήματα, αλλά σε ευχαριστώ. Έχω πάρει την απόφασή μου.

Ο Περακοράκης είχε πραγματικά σαστίσει. Δεν φαντάζονταν ότι υπήρχαν όντα που δεν θα ήθελαν να δουλέψουν για ένα αφεντικό σαν τον Αγελαδάκη. Θύμωσε, όχι όμως με τη χελώνα, αλλά με τον ίδιο του τον εαυτό. Μήπως τελικά ο ίδιος έχανε κάτι όλο αυτόν τον καιρό; Ή δεν είχε αντιληφθεί την πραγματικότητα της ζωής του; Το μυαλό του είχε αρχίζει να θολώνει. Στην ουσία, είχε "κόψει" ακόμα πιο πέρα. Αποφάσισε να γυρίσει πίσω, αφού η αποστολή του στη μικρή αυτή πόλη είχε αποτύχει και εν μέρει είχε χάσει το κουράγιο του να αναζητήσει εργάτες σε άλλες πόλεις. Γυρνώντας προς το νησί, πραγματικά σκέφτονταν όλα αυτά τα χρόνια δούλεψη στον Αγελαδάκη.

Φτάνει στο στάβλο-γραφείο του Αγελαδάκη. Ο Αγελαδάκης έτρωγε μόνος του τόνους τροφίμων που εφοδιάζονταν από τα καράβια του, ενώ ταυτόχρονα είχε την αγελαδίτσα-υπάλληλό του να του κάνει μασάζ, μιας και δεν μπορούσε να του κάνει "κάτι άλλο". Μόλις ο Περακοράκης του εξηγεί τι έγινε με τη χελώνα, τον πιάνει υστερία, σηκώνεται και αρχίζει να του φωνάζει γιατί έχασε έναν εργάτη. Ο Περακοράκης ξαφνικά παθαίνει μια κρίση και επιτίθεται στον Αγελαδάκη. Με το ράμφος του καταφέρνει δυνατές πληγές στο πρόσωπο του Αγελαδάκη και σε όλο το σώμα όπου και πεθαίνει από τα τραύματα που του προκαλεί ο "πιστός" του υπάλληλος. Ο Περακοράκης για μέρες ολόκληρες τρώει το νεκρό σώμα του Αγελαδάκη. Όταν πλέον είχαν μείνει κάποια ελάχιστα από τα κόκαλα, ο Περακοράκης είχε μεγαλώσει απότομα και είχε βαρύνει πολύ. Δεν μπορούσε καν να πετάξει. Από τη μια ήταν απελευθερωμένος από τον "δυνάστη" του, αλλά και τόσο βαρύς ταυτόχρονα. Απεγνωσμένος καταφέρνει μια με το ράμφος του στην ίδια τη σάρκα του και πεθαίνει...

Αυτό το παραμύθι δεν μας διδάσκει πολλά πράγματα. Γράφτηκε περισσότερο για να εκτονώσει συναισθήματα απόγνωσης του υποφαινόμενου. Αν παρόλα αυτά θέλετε να βρείτε μια διδαχή, αυτή είναι ότι τα "μεγαλεία" δεν χτίζονται μόνο με ψεύτικες υποσχέσεις και υστερικούς ανθρώπους. Ή και οτιδήποτε άλλο θέλετε εσείς να προσδώσετε στο παραπάνω κείμενο...